Ontwikkelingen . . .

Rond half 9 start ik mijn bakkie. Helaas, startmotorproblemen. Neil de overbuurman komt naar buiten en helpt mij met. Achteruit rijdend in versnelling rijd ik weg. Gaaf, het werkt. Bij Sisonke parkeer ik zodat ik heuvel af in zijn twee weer weg kan rijden. Ach ja, al doende leert men :) Phumlani neemt mij gelijk mee naar de community meeting. Hij zit naast mij en vertaald. Eerst bidden. Er zijn op dat moment 20 mannen en één vrouw. Zij bid voor. Iedereen ogen dicht. Twintig meter verderop zit de dochter van de burrie, Tozama, op de grond met een bak water voor zich. Ze wast kleren, handwas. Rond haar heen lopen een paar biggen en een kip met pullen. Ze gaat rustig door. Phumlani fluistert mij in, dat het gaat over een vrouw die een stuk land van de buren heeft ingepikt. Haar man zit naast haar en zoonlief ook. De zaak wordt voorgelegd en na een bespreking wordt de familie naar de achterkant van de rondavel geleid, zodat ze niet horen hoe er wordt beraadslaagd wat de straf moet zijn, Verschillenden doen hun zegje en wanneer de familie terug gehaald is krijgen ze de straf te horen. Vijftig rand boete en natuurlijk een berisping dat ze erg fout is geweest en het nooit meer mag doen. Ik moet er een beetje om lachen. Eén van de oude mannen maakt een grappige opmerking. Zelfs de schuldige vrouw lacht.

Het volgende onderwerp gaat over een dood paard, vanuit een naburig dorp, wat begraven is in hun dorp. Hiervoor zijn ze de afgelopen week twee keer naar de chief (is de leider van de dorpshoofdmannen) geweest. Daar is verdikt opgemaakt en het andere dorp heeft 500rand boete moeten betalen. Nu gaat het over wat er met het geld moet gebeuren. De hoofdman zegt dat ze er met zijn allen van moeten gaan eten en drinken. Een andere gaat staan, is het er duidelijk niet mee eens en vindt dat het voor gemeenschap doeleinden gebruikt moet worden, zoals reisgeld naar vergaderingen in de stad. Er wordt gevraagd wat ik er van vind. Gemeenschapsdoeleinden, zoals medicijnen voor de kinderen tegen wormen. Nog een half uur gaat het door. Dan komt het besluit. Eten met zijn allen. Pinda’s zegt Phumlani. Er wordt mij gevraagd wat ik wil drinken en of ik pinda’s wil. Ik bedank er voor. Hoef geen pinda’s van een dood paard. “Geef maar benzinegeld, want ik heb ze meegenomen naar de chief,” grap ik naar Phumlani. Hij vertaald dat niet :) Laatste onderwerp in de kindercrèche en de winkel. Ik breng naar voren dat er geen credit zal zijn en leg uit waarom. Ook verwacht ik van de gemeenschap dat ze zorgen voor de veiligheid van de winkel. Iedereen stemt in.

Het is half 12 en alle vrouwen, er zijn er zo een 30 gaan mee naar de dorpshuis, wat door ons is gebouwd. Het is de eerste vergadering van alleen vrouwen. Ik spreek ze bij aanvang toe. Stel mij eerst voor, vertel wat Willen en Doen is en doet en dat dit voor hen is neergezet. Dan laat ik de vergadering over aan de vrouwen. Kate vertelt later dat de vrouwen hebben gevraagd voor schoolkleding, t- shirtjes voor de kleintjes. Wordt geregeld, antwoord ik. Er is gesproken over landbouw en een verpleegster heeft en woordje gedaan over zwangerschap. Er wordt de vrouwen gevraagd waar ze de ruimte voor willen gebruiken. Het antwoord is dat ze graag willen leren naaien. Kate heeft gezegd dat dit kan. Ze gaan eerst beginnen met naald en draad, tassen leren maken die dan kunnen worden verkocht. Iedereen gat beginnen met een eigen inbreng. Bevordering van zelfredzaamheid.

. . . .en dan is er het gezegde; doe nooit tegen een ander wat je zelf ook niet wilt. Afgelopen nacht gedroomd over corruptie, stelen wat voor de armen is. Hoe de armen verhongeren, daar ook niets tegen doen, wat ze passief ondergaan. De middelman steekt het geld in zijn zak en gaat er mee vandoor. Wanneer honger is in het begin, dan doen mensen er alles aan om te eten te krijgen, wat begint met bedelen.

Het heeft geregend en het is nat. De wegen zijn slecht, bagger en gaten. Toch doe ik mijn best om te doen wat ik kan. Een gasfles moet gevuld worden. Door de regen rijd ik naar Sisonke. Het gaat nog redelijk. Een stel koeien dwingt mij gas terug te nemen. Gevolg is dat ik weer terug moet, want ik heb mijn snelheid nodig. Ik bereik mijn doel. Phumlani staat klaar met een bakkie koffie. We babbelen even over wat er gebeuren moet en wat er is gedaan. Buiten plenst het. Ik moet snel weer op pad, wegen worden slechter. Tozama, het meisje wat de tuin bijhoudt en de kinderjuf assisteert stapt in om gelijk gebruik te maken om inkopen te gaan doen. Haar broertje stapt in het bakkie en blijkt het niet erg te vinden om nat te worden. De weg terug gaat zonder Transkij robots en even verderop pik ik de kinderjuf op. Ze kruipt bij ons voorin. De ruiten beslaan van binnen. Ik draai een raam open. De gaten op de weg zijn moeilijk te ontwijken, maar het lukt. Bij de Ngwanguba winkel is het rustig. Het glas, besteld voor de ramen is niet klaar. De glassnijder blijkt kapot te zijn en het was de laatste. Ze hadden dit moeten aangeven dat het de laatste was. Nu is de helft klaar. Ach ja, dit is Afrika. Vooruit denken zit niet in de hersencellen opgeslagen. Cinthia, een andere kinderjuf, vraagt of wij haar kunnen helpen om eten voor de kinderen te sponsoren. Haar kindercrèche is geregistreerd. Ze heeft geen NGO papieren, omdat zij niet weet hoe dat moet. Ze heeft geen computer. Even ben ik overdonderd. Moet een kindercrèche ook non profit zijn? Ik loop weg, hoofdschuddend. Wat een land is dit. Wanneer ik er even later met de winkel eigenaar over praat zegt deze dat hij zich niet met politiek moeit. Hij woont hier al zijn hele leven, sponsort de crèche met pap en fruit en heeft de crèche gebouwd. De ouders van de kinderen moeten 40rand per maand betalen en dan kan ze er een inkomen uit halen en de kinderen kunnen goed eten. De ouders betalen10 rand per maand, moeten zelf ook leven van de kinderbijslag. Cinthia heeft 60 kinderen op haar crèche.

Door de regen weer terug.

Er is veel gebeurd de afgelopen paar weken. Had geen tijd voor schrijven, elke dag wat anders en dat is Afrika. Het community centrum staat. De timmerman, Pedro, is vrijwillig bezig met de inrichting en dat is heel wat. We hoeven alleen zijn hulpje te betalen. Verder is de rondavel gestuukt, staan er twee watertanken meer, is de douche bijna af en is er hard gewerkt in de groentetuin.

Onze websites zijn www.willenendoen.org en www.cirqueclassique.nl
Hier kunt u zien waar wij voor staan en wat wij willen bereiken. Ook staat daarop duidelijk vermeld waar de donaties voor gebruikt worden. Wij zoeken donateurs, om de maandelijkse kosten van de projecten die wij steunen te kunnen dekken.
Ons bankrekeningnummer in Nederland is : Rabobank 137977387
Mijn mobiele nummer hier is 0027794242591