Thuis heb ik nog een aanzichtkaart. . .

Thuis heb ik nog een aanzichtkaart. . . .

Ik zit op de veranda van onze verblijfplek en kijk uit op de dorpstraat van Coffee bay. Koeien lopen op straat. Dieren op straat, een normaal verschijnsel, want in de 'rurale' gebieden vindt je vaak geen hekken tussen weiland en onverharde weg. The rural area's van de transkei, het platteland met zijn onverharde wegen, waar de tijd heeft stilgestaan. Op vele plekken is geen electriciteit en water wordt gehaald bij de waterplaats. Dit is tevens een plek waar de vrouwen vaak de was doen, dit op hun hoofd weer mee naar huis dragen en waar de tam tam zijn ronde doet. Later zie je dan de was of aan de lijn hangen of over de hekken gedrapeerd.
Dit zijn ook de gebieden waar de dokter moeilijk kan komen en waar het lange tijd duurt voordat je bij een eerste hulp post bent. Ver weg van alles, leeft de plattelands bevolking vooral van de landbouw en veeteelt.

Op een afstand slaan de golven stuk op de rotsen. Aan de einder witte wolken. Het is weer zonnig en gelijk ziet alles er weer anders uit. Mijn gedachten gaan terug naar de gebeurtenissen van de afgelopen dagen.
Coffee bay, een klein dorpje gelegen aan een prachtige baai, waar dolfijnen door de golven schieten en waar men in september en oktober de walvissenvoorbij ziet gaan.
Het is een surfers paradijs, een plek voor de rugzak toerist. Ook komen er soms bussen met toeristen en het dorp heeft ook een hotel. Het is een plek wat al jarenlang een vakantieoord is voor de Afrikaanse bevolking, toen vooral blank, wat na de apartheid is veranderd.

Het is zondag en we gaan op pad met Deon in zijn 4 weel drive. Eerst gaan wij op pad naar "Ons Plek", de rondavels en longdavel die verbouwd gaan worden om de weeskinderen op te vangen. Deon vertelt dat alle materiaal is besteld en dat de stenen momenteel worden gemaakt. Hiervoor is de plaatselijke bevolking ingeschakeld. Vanwege het slechte weer heeft men nog niet veel kunnen doen. Een van de rondavels is ingestord vanwege de vele regen en harde wind. Dit houdt in dat er weer extra werk zal zijn. Gelukkig zijn de instanties schappelijk en krijgen we meer bouwtijd vanwege de regentijd. De stenen worden gemaakt van cement en aarde. Daarna wordt er gaas op de buitenkant van de muren aangebracht, waarna de muren worden gestuuct. Het dak van de rondavels zal van riet zijn. Het dak van de longdavel van golfplaten, waardoor het regenwater kan worden opgevangen. Er zijn ook drie grote water tanks besteld. In de longdavel zullen douches en toiletten komen en een soupkitchen. Er zal ook slaapplek zijn voor de leidinggevenden.
Voor de allerkleinsten zal er ook een creshe worden gebouwd, wederom een rondavel. Voor de vloeren gebruikte men van oudsher mest. Nu word hiervoor beton gebruikt vanwege gezondheids redenen.

Het kleine huisje, oftewel toilet, is iets wat je hier bijna niet ziet. Hiervoor had men vroeger varkens. Wanneer iemand zijn behoefte deed, was de varken de opruimer. Vanwege varkenspest werden alle varkens afgemaakt. Dit speelde zich zo een tien jaar geleden af. Langsaam zie je weer varkens rond dartelen, omdat sommige boeren ze hadden verstopt in het bos. Maar er zijn er nog steeds weinig.

We gaan verder de heuvels in over wegen die bijna niet meer te zien zijn. Ganzen, geiten, schapen, ezels, paarden en koeien lopen los rond, maar iedere boer of boerin kent zijn eigen vee. Een kip schiet luid kakelend rakelings voor ons langs, net ontsnappend aan een valk. Deon kent zijn pappenheimers, zwaait hier en daar naar de mensen en manouvreert zich over glibberige paden. Hij wijst naar een rondavel op een andere heuvel. "Jullie zien dat er een nieuw dak op wordt gemaakt. Dit wordt gefinancieerd uit de laatste bijdrage". "Er woont daar een vrouwt met negen kinderen, waarvan er vier weeskinderen zijn. Er is snel hulp nodig, want zij kan het alleen niet aan", zegt Deon.
"Het is hier de gewoonte dat de familie de kinderen opneemt. Familie banden zijn hier anders, breder", legt Deon uit. "Het loopt niet alleen via de bloedlijn".
Even later stoppen we bij de rondavel en al snel komen er kinderen naar buiten en de vrouw. Ze is heel blij om ons te zien.Deon spreekt in de Xcosa taal met de vrouw en legt ons de situatie verder uit. Hij stelt ons voor en wijst de kinderen aan. Later vertelt hij dat hij ze het liefste mee zou nemen naar Bloemfontein, maar dan zou de taal het probleem zijn. Was de kinderopvang hier maar klaar.
Er valt een stilte in de auto en ieder heeft zijn eigen gedachte.

De omgeving, de heuvels met zijn kleurrijke rondavels doen melancholies aan. "Thuis heb ik nog een aanzichtkaart" en deze stuur ik aan iedereen, want hulp is nodig.

Ik ben bereikbaar via de website, www.willenendoen.org
Hier kunt u ook zien waar wij voor staan en wat wij willen bereiken. Ook staat daarop duidelijk vermeld waar de donaties voor gebruikt worden.
Wij zoeken donateurs, om de maandelijke kosten van de projecten die wij steunen te kunnen dekken, zoals de Transkei en Bloemfontein.
Ons bankrekeningnummer in Nederland is : Rabobank 137977387

Ik ben eventueel mobiel bereikbaar op 0027721043800