Handel en wandel. . . .

Aftappen en handel. . . . .

Het ochtendnieuws laat horen dat wereldwijd de armoede en honger is toegenomen, vooral op het Afrikaanse continent. Eén van de redenen daarvan blijkt global warming. Alles wordt duurder, er is inflatie. De dollar staat laag en de euro hoog. In oktober kreeg ik 935 rand voor een euro, nu 1270. Zuid Afrika heeft een energie probleem. De geproduceerde electriciteit was voor 10% van de bevolking en moet nu verdeeld worden over de gehele bevolking. De regering heeft er niet aan gedacht te investeren in krachtcentrales. Men spreekt over zonne energie, maar dat is duur. Momenteel bertekt men veel energie uit de buurlanden. In grote gedeeltes van het land wordt de electriciteit dagelijks voor een paar uur afgesloten, wat economisch nadelige gevolgen heeft. In de Townships tapt men electriciteit af, wat soms kortsluiting tot gevolg heeft. Wanneer er brand uitbreekt in een Township, dan is deze moeilijk te blussen, omdat straatjes smal zijn en het vuur zich snel verspreid. Afgelopen weekend waren er 500 gezinnen dakloos geworden. De benzine prijs is ook flink gestegen, waardoor het openbaar vervoer duurder is geworden en ga maar door. Dan is er het water probleem. Men wordt aangespoord bedachtzaam met water om te gaan. Wederom in de Townships en op het platteland is er een tekort.

In Muizenberg was Debbie druk bezig met de jongens. Ze geeft ze les in rekenen. Sommige jongens hebben er echt moeite mee. Met Ricardo was ze bezig op een manier van winkeltje spelen. Ze vroeg hem om acht snoepjes en vier bananen, waarop Ricardo haar acht blauwe steentjes en 4 gele gaf en vroeg wat de kinderen nog meer lekker zou vinden. Ze was inkopen bij hem aan het doen voor de kinderen in haar klas. Al spelender wijs wordt Ricardo zo rekenen geleerd. Het trok ook de aandacht van de andere jongens, ze luisterden allemaal mee. Daarna was het nakijken of de anderen de sommen goed hadden gemaakt. het is mooi te zien hoe serieus de jongens zich geven, want ze zijn allemaal uiterst geconcentreerd. Er is veel vooruitgang geboekt bij de boys het afgelopen half jaar.
Ik miste Janine en de twee oudste jongens. Keaten vertelde dat Damian woonruimte had gevonden, dus niet meer op straat woont. Het is in een verder gelegen township. Waar de twee anderen zijn weet hij niet, ook al slaapt Tanne meestal thuis. "Drugs speelt een grote rol in het leven van de streetkids, maar gelukkig is Tic voor hen ook duur", vertelt Jakes.
Ondertussen ben ik de foto's en alles wat ik er gefilmd heb op dvd's aan het zetten voor de boys. Ik laat ze tussendoor wat zien en ze zijn uitgelaten. "Ik wil ook een laptop zoals die", zegt Godfrey en hij wil er gelijk mee op de foto. Tja, het is duidelijk luxe voor hem.
Debbie vraagt mij of ze eerst de lessen met ze af kan maken. Ik dirigeer ze gelijk de ruimte uit, want het is niet de bedoeling haar planning in duigen te laten vallen. Even later zie ik de boys bezig met materiaal. Karl is druk bezig met het maken van een kussen. Hij heeft een groot hart uitgeknipt en is druk bezig deze vast te naaien op een ander stuk materiaal. De andere jongens zijn bezig met lappen zetten op hun broeken, felgekleurde. Godfrey komt mij even later laten zien hoe hij een ketting heeft gemaakt. "Deze kan ik verkopen. Ik ga er gelijk meer maken, dit is handel", zegt ie en gaat er mee aan de slag.
Het is mooi om te zien hoe de jongens geconcentreerd bezig zijn.
Even later komt Keaten naar mij toe en vraagt wanneer we weer gaan klimmen. De jongens willen weer aan de wandel, maar deze keer in Muizenberg. Het blijkt dat daar grotten zijn, waar de straatkinderen vaak hebben geslapen en deze willen ze mij laten zien. We spreken volgende week af.

Op de terugweg naar de stad kom ik op de kruispunten van snelwegen overal venters tegen die je van alles proberen te verkopen. Het idee is al bij de jongens naar binnen gedrongen, om de kussens en sieraden te gaan verkopen, tja, creatieviteit in overvloed. Men gebruikt cola blikjes in schilderijen over de townships, om de golfplaten hutten echt te doen lijken. Verder gebruikt men allerlij andere soorten afval om dingen te maken. Recicling in het creatieve wereldje. Tja, de kunstnijverheid staat hoog aangeschreven. Meer dan de helft van de bevolking is werkloos, dus om te eten probeer je dan van alles.
Bij de stoplichten staan ook jongens die grappen verkopen. Voor een paar rand maken ze je aan het lachen, iets wat veel mensen kunnen gebruiken, want een lach verbetert je dag. "Hello Sir", lacht de grappenmaker mij toe. Ik geef hem een paar rand. "Vertel mij een grap vriend", vraag ik hem in het Engels. Een grote grijns op zijn gezicht, dankbaar voor de paar rand, wat gelijk in zijn zak verdwijnt, geeft hij antwoord; "I only can do that in the Xkosa language sir, sorrie" en in dat taaltje brabbelt hij tot het stoplicht op groen springt. Met een grote lach op zijn gezicht zwaait hij mij uit. Ach ja, hij lacht in ieder geval om zijn eigen grap.

De handel en de wandel, het overleven op de hoek van de straat, het kleurrijke geheel van de lach en de traan, weerspiegelen Kaapstad. De bedelende moeder met de kleine op haar arm, de straatrat met rode ogen van lijmsnuiven of andere drug, of de oudere alcoholist, vormen ook dat straatbeeld. De Mazerati, Rolls Royse, mercedes sport of Bentley bewegen zich er behendig doorheen, net als de goedkopere tweede hands Bakkies, taxibusjes en het andere verkeer. De big Mamma, of de meneer met zijn aktentas, de straathoer op de hoek, de stalletjes van de sigarettenverkoper, de krantenman, de fruitverkoper of de mannen die zitten te wachten tot ze opgepikt worden om ergens te kunnen werken en de schoolkinderen in hun schoolkleding bepalen ook het beeld.
Het leven rond de Tafelberg, smoel gegeven door Jan van Riebeek en zijn cornuiten en bewonderd door de toerist, die als 'Big Spender' veel werkgelegenheid creëert.
Het aftappen van electriciteit in de townships, het copiëren van merkkleding, horloges of zonnebrillen, het hergebruiken van afval, is allemaal handel. De strategie van overleven, nu, wordt bepaald door de koper of de gever, of er vanavond brood op de plank is, of dat het brood met beleg zal zijn, of een borrel of snuif, wie zal het weten.
De Ciskes hebben er vandaag wat bijgeleerd en daar gaat het om, want alle kleine beetjes helpen.
Tot de volgende week maar weer.

Ik ben bereikbaar via de website, www.willenendoen.org
Hier kunt u ook zien waar wij voor staan en wat wij willen bereiken. Ook staat daarop duidelijk vermeld waar de donaties voor gebruikt worden.
Wij zoeken donateurs, om de maandelijke kosten van de projecten die wij steunen te kunnen dekken, zoals de Transkei en Bloemfontein.
Ons bankrekeningnummer in Nederland is : Rabobank 137977387

Ik ben eventueel mobiel bereikbaar op 0027721043800

Tijdelijk postadres;
Groot Wilhelmus Andreas
Antrim road
Westward Ho 11c
Green Point, Cape Town
8005
Zuid Afrika.