Elke wolk heeft een zilveren lijntje. . .

Elke wolk heeft een zilveren lijntje. . .

Maandagochtend, het is nog vroeg, wanneer ik bij het Salesian Instituut aankom. Er lopen al veel jongens rond op het schoolplein. Velen ken ik al van de vorige week. Er zijn ook jongens bij die ik nog niet had gezien. Dagelijks komen er nieuwe jongens aanlopen bij de homesteads, oftewel de opvanghuizen, die de jongens dan doorsturen naar het instituut, waar ze dan deel kunnen nemen aan de workshops en de klassicale lessen.
Ik pak mijn plastic tassen met Mens Health en Equal Treatment tijdschriften uit de auto. Equal heeft artikels over jeugd en HIV. Gelijk komt één van de jongens op mij af die een helpende hand aanbied. Vele jongens groeten mij.

Boven krijg ik gelijk de sleutel van de art klas in mijn handen gedrukt, waar ik mijn lesmateriaal gelijk heen breng. Eerst nog maar even een bakkie koffie, wat ik nodig heb, want zenuwachtig ben ik en ik had niet echt goed geslapen.
Margareth de sociaal werkster geeft mij een A4 tje, waarop staat vermeld welke groepen ik vandaag zal hebben. Ik stap op de docenten af en vraag ze of ze de jongens naar de Art klas willen sturen. "Wat wil je dat wij gaan doen", vragen de docenten mij. "Zorg dat één van jullie altijd aanwezig is, want jullie kennen de jongens", antwoord ik.
Ze zullen dat na de wekelijkse opening in de aula doen. De wekelijkse opening is een gebedsdienst, waarin vooral naar voren komt dat wij hier allemaal zijn om te leren, vooral gericht op onze innerlijke gave. Er wordt gezongen en gebeden voor het goede. Het Salesian Instituut is een Christelijke organisatie.

Om half 10 komen de jongens naar de Art klas. Het zijn er 14.
"Hey boys, jullie kennen mij ondertussen. Ik ben hier om jullie te helpen hoe om te gaan met je gezondheid, waarom het belangrijk is om te sporten, gezond te eten en om jullie te vertellen hoe om te gaan met HIV. Ik doe dit omdat ikzelf HIV positief ben, sinds 1985, dat is dus al 23 jaar. Ik was toen 27". Eén van de jongens reageert gelijk; "dus je bent al 50"?
"Ja vriend, dat ben ik. Ik ben zo gezond omdat ik sport, gezond leef en heb geleerd naar mijn lichaam te luisteren". "Wat doe je dan als je ziek bent", wordt er gevraagd. "Dan vraag ik mijzelf hoe dat komt. Ik kijk terug naar wat ik heb gedaan. Meestal komt dat omdat ik niet goed voor mijzelf had gezorgd, bier had gedronken of te weinig had geslapen. Daarvan gaat mijn weerstand naar beneden en dan hebben mijn soldaatjes, mijn bloedlichaampjes extra voeding nodig". "Wat voor voeding", wordt er gevraagd. De extra voeding is groenten, fruit, vis, kip, noten of cerials".
De jongens luisteren allemaal aandachtig en bladeren in de magazines die ik ondertussen heb uitgedeeld.
Ik vraag ze wat ze zelf van HIV en aids weten en wat veilig vrijen is. Ik krijg antwoorden dat je condooms moet gebruiken en dat je ook besmet kan raken van bloed op bloed. Het is duidelijk dat de jongens al veel weten.
Ik geef de jongens de opdracht een collage te maken van de twee tijschriften, met hun verhaal. Hierin wil ik zien waarom veilig vrijen belangrijk is en waarom het belangrijk is om jezelf te laten testen wanneer je nog gezond bent. Het is je eigen verhaal, je eigen presentatie. De jongens gaan gelijk aan de slag. Eén voor één ga ik bij ze langs en praat met ze. Eén van de jongens is erg stil. De docente vertelt mij dat zijn moeder de afgelopen week is overleden. Ik hoef niet te vragen waaraan. Wanneer ik even later weer bij hem ga zitten heeft hij enkele plaatjes uitgeknipt en bladert in het Equal tijdschrift. Ik complimenteer hem op de onderwerpen, training en voeding, die hij voor zich heeft liggen en geef hem advies wat hij daar meer bij kan doen. Hij vraagt mij of je er ook zo uit kan zien wanneer je positief bent en wijst naar een gespierde body op de cover van Mens Health. "Wanneer je goed voor jezelf zorgt, dan kan dat ja", antwoord ik en vertel hem het nut van sporten, goed eten en geen drugs gebruiken.
Hij knipt een tekst uit over drugs abuse en een rood hart waarop geschreven staat; GETTING TESTED for HIV.
De jongen naast hem is druk bezig een mooie vrouw in sexy kleding uit te knippen. "Vertel me waarvoor je haar uitgekozen hebt", vraag ik hem. "Zij is één van mijn soldaatjes", zegt hij met een grote grijns. Een bijdehandje met goede humor. Tja, soldaten hebben energie nodig.
Alcohol, roken en weed plaatsen ze bij wat verkeerd is. Het zijn prachtige collages.

De ochtend verloopt snel en de jongens creëren mooie collages, allemaal met hun eigen verhaal.

De tweede en derde dag heb ik andere groepen. Bij elkaar 50 leerlingen. De lessen verlopen zonder noemenswaardige incidenten en er wordt veel gelachen. Tijdens de pauzes ben ik buiten met de jongens. Ze komen op mij af, dagen mij uit, willen spelen, laten mij de knikkers zien die ze net hebben gewonnen en af en toe grijp ik er één in zijn kladden die zich even gedraagt als een jonge hond. Tja, ze hebben nu eenmaal aandacht nodig en grenzen verkennen is daar een onderdeel van. De meeste jongens zijn aan het voetballen.
Enkele jongens zitten langs de kant, doen niet mee. Hiervoor zijn redenen, daar ze allemaal een rugzakje dragen.

Vrijdag is er de presentatie. Elke klas gaat op toneel laten zien wat ze hebben geleerd, elke klas op een andere manier, een andere presentatie. Op het laatste moment heb ik nog een cameraman kunnen regelen, dus het staat allemaal op film. De jongens zijn geweldig inventief. Ze brengen het naar voren in rep, wat de hele zaal aan het lachen maakt. Ze komen op met een draak en de draak is het vieris. De jongen wordt aangevallen, maar gaat sporten en goed eten, dus wint van de draak. Een andere scene laat een jongen zien die ziek is. Hij krijgt aandacht van vrienden die hem vertellen wat te doen. Om de beurt geven ze hem alle adviezen die ik ze heb verteld en hij loopt sterk van het podium af. Ze laten de collages zien, met trots en geven uitleg.

Buiten vraagt één van de jongens of ik de volgende week weer terugkom. Ik zal er maandag ochtend zijn vriend en ben er nog tot de 20ste juni. "Kom je ons opzoeken in de homestaed, waar we wonen", vraagt hij mij. Ik zal er tijd voor maken, ik beloof het je.

Thuis, alleen, bekijk ik de foto,s en wat ik zelf gefilmd heb. Tja, tijd tekort, dat is zeker, want ik zou er graag nog veel meer tijd in willen steken. Every cloud has a silver lining, vertaalt; elke wolk heeft een zilveren lijntje. Deze wolkjes zeker.



Ik ben bereikbaar via de website, www.willenendoen.org
Hier kunt u ook zien waar wij voor staan en wat wij willen bereiken. Ook staat daarop duidelijk vermeld waar de donaties voor gebruikt worden.
Wij zoeken donateurs, om de maandelijke kosten van de projecten die wij steunen te kunnen dekken, zoals de Transkei en Bloemfontein.
Ons bankrekeningnummer in Nederland is : Rabobank 137977387