Waar ben ik nu

Waar ben ik nu,

Nu zit ik achter m,n pc, in een klein kamertje en Keamen dartelt om mij heen, spelend met een autootje, die af en toe onder mijn bed terecht komt en dan mag ik het er onder vandaan halen. Keamen is het zoontje van Katrien, die hier werkt en beiden zijn hier opgevangen voor een reden die bekent is. De kleine jongen is nogal gehecht met mij, klimt af en toe de stoel op en hangt dan over mij heen. De andere kinderen vragen ook aandacht en overdag wisselen ze elkaar constant af.

We zijn vandaag, de 24ste oktober, terug gekomen van uit de Transkei, een rit van 8 a 10 uur. Tijd is hier heel anders. Niets gaat snel en ik heb daar wel even aan moeten wennen. De situatie in Transkei is slecht. Het is de armste provincie van Zuid Afrika, waar het percentage hiv geïnfecteerden stijgende is. Armoede en honger gaan er hand in hand en een gevolg daarvan is dat daardoor ook criminaliteit stijgt, vooral onder jonge weeskinderen, wiens ouders zijn overleden en dan naar de hoofdstad Umtata trekken om voedsel te vinden. Transkei heeft hulp nodig. Deon, de bedrijfsleider/ ondernemer van o.a. "ons Plek" in Bloemfontein, heeft ons in vier dagen de omgeving laten zien van Coffee Bay, een prachtig kustplaatstje en kennis laten maken met andere vrijwillige welzijnswerkers. Hij heeft er een vervallen boerderijtje gekocht tegen over een lagere school. Beide plekken moet nog heel wat aan gebeuren.

Het belangrijkste is dat de boerderij, bestaande uit 4 rondala's en één longdala zo snel mogelijk bewoonbaar worden gemaakt, zodat de weeskinderen kunnen worden opgevangen. Er staan 120 kids op de wachtlijst en er kunnen 40 worden ondergebracht. Hiervoor is geld nodig, maar dat is een duidelijke zaak. We hebben er ook kennis gemaakt met de big Chief van de regio. Deze heeft ons laten zien dat er kinderopvangplekken nodig zijn, waar kinderen van 3 tot en met 7 jaar terecht kunnen. Dit is echt noodzakelijk, omdat de peuters en kleuters dan klaar kunnnen worden gemaakt voor de lagere school, waar maar 30% naar toe gaat. In de hele regio moet aandacht besteed worden om deze op te zetten. De helft van de peuters en kleuters zijn wees en opgevangen door de plaatselijke bevolking.

Transkei heeft prachtige baaien en witte stranden, waar het geweldig surfen is. Dagelijks zagen we walvissen voorbij gaan, orca's en dolfijnen. Elke baai heeft zijn lodges en guesthouses. Het landschap ziet er prachtig uit, kleurrijk, met zijn rondala's.

Nu dus weer terug in Bloemfontein.
"Ons Plek" is een laatste plek, een opvangtehuis waar arme mensen en weeskinderen terecht kunnen. Er wonen hier plus minus 30 volwassenen en 17 weeskinderen, de verzorgers megerekend, maar over niet al te lange tijd zullen zij ook verzorgd moeten worden. Het getal is wisselend. Sommigen zijn er erg aan toe, sommigen zijn opeens weer weg voor een tijdje en velen van de kinderen zijn sexueel misbruikt. Meer over ons plek kan je lezen op Amici de Deon, wat onder links staat op www.willenendoen.org.
Het onderhoud en de dagelijkse kosten bedraagd plus minus 5000 euro per maand. Het zou heel wat problemen verhelpen wanneer er een vaste donor daarvoor gevonden zou kunnen worden.
Tja, kwamen wensen maar uit.

Ik heb naar mijn gevoel de plek gevonden waar ik mij ga bezighouden de komende 9 maanden. Transkei trekt mij het meest, omdat daar alles nog moet worden opgebouwd. De mensen zijn heel aardig, Deon is een schat van een vent, die er alles voor doet om vooral die mensen te helpen die nergens anders terecht kunnen. Er is uitbreiding nodig omdat "Ons Plek" te klein wordt. Er is werk hier, we zijn hier nodig.

Morgen gaan we naar een lagere school, om hiv/aids voorlichting te geven. We zijn gevraagd om 700 kinderen toe te spreken. Ik ben benieuwd.

En hoe het met mij gaat, wel, het is nog steeds een uitdaging, die ik nog steeds graag aanga, om te werken in die gebieden waar het het hards nodig is. De hele dag heb ik de weeskinderen om me heen, die ik aandacht geef en wanneer ik die lach zie en dat uitdagende, dan smelt ik. Het zijn allemaal engeltjes en ook bengeltjes, die vooral liefde nodig hebben en ik voel mij daar goed bij.

Okay, morgen meer nieuws.
Groet van Wil