Bankholiday. . . .

Hallo allemaal,

Het laatste krantenartikel staat dus ook op de website www.willenendoen.org. Ik hoop dat er daardoor weer veel binnenkomt, want het zou geweldog zijn wanneer het kindertehuis in Transkei door zou gaan.
Verder ga ik kerstavond met mijn familie missen dit jaar, maar daar staat dan wel wat tegenover.

Bank holiday. . . .

Vanmorgen werd ik om 9 uur gebeld of ik mee ging ontbijten. Ed aan de foon. Ik had geen zin om met de auto te gaan, want die Mazda uit 1985, die ik gebruik, stond in de schaduw van een boom, een goede plek vond ik. Ik ben over een half uurtje bij je, want ik ga te voet. Ed rade mij aan een taxibusje te nemen. Een taxibusje hier is een busje waar gewoon iedereen ingepropt wordt. Er zijn er heel veel van, meestal te veel naar mijn mening, omdat ze een gevaar op de weg zijn en hondsbrutaal. Als automobilistprobeer je er dus niet achter te reiden.
Ik had er nog nooit gebruik van gemaakt, dus leek mij dat wel een mooie uitdaging. Gelijk had ik dan de mogelijkheid om te vragen of Mister Zuma was gekozen tot president van ANC, want dat hield mij wel bezig. Overigens ook vele anderen, daar het, het gespreksonderwerp is van de laatste dagen, waar ik ook ben. Het laatste nieuws is dat zijn capriolen de media in het buitenland niet zijn ontgaan. Fraude, corruptie en aanranding zijn groot nieuws overal.

Met schrijfboek en een broekzak vol met muntjes posteerde ik mij langs de weg. De een na de ander reed voorbij,wat mij al snel duidelijk maakte dat er taxibus stopplekken waren. Dus deze slimmerik vond er één 300 meter verder.
De eerste stopte gelijk. Alleen de achterste bank was leeg, dus ik had ruimte, wat niet lang duurde overigens. De volgende stop. 500 meter verder stapten er twee nogal gezette dames in. Deze wumden zich door het beetje ruimte naar achteren, waar ik mij snel in de linkerhoek drukte, zodat zij de 3 andere zitplaatsen konden delen. Ik voelde mij tegen het raam aangeplet, keek ze aan met een smile en ze glimlachten beiden met een brede glimlach terug. Hele mooie witte tanden overigens.
Ze betaalden gelijk, waarop ik het deurmannetje ook gelijk maar een paar rand gaf. Hij wilde er vier en een half.
Ik vroeg de dames wie de nieuwe president van de ANC was geworden. Ze wisten het niet. Dus het deurmannetje maar, die ook geen antwoord had. De bestuurder, een grote gespierde vent, antwoorde dat de stemmen nog niet waren geteld. Hij voegde er aan toe dat de aanhangers van Zuma nogal stennis hadden gemaakt. Ze waren gedurende de twee en een half uur speech van Mbeki nogal rumoerig geweest en Mbeki uitgejouwd. Zelfs naar Nelson Mandela werd niet geluisterd.
Ik was ondertussen op de plaats van bestemming, maar het geplette lijf naar buiten wurmen, was nou niet echt makkelijk. Gelukkig kreeg ik van één van de dames een steuntje in de rug. Toen ik buiten stond melde het deurmannetje mij dat er gelukkig nog 5 andere grote partijen zijn ook.

Bankholiday vandaag, een extra vrije dag. Iedereen vrij en teraassen overvol. Ed zat te wachten en bestelde gelijk een verrassingsontbijt voor mij. Een croissant gevuld met omelet en bacon er op gedrappeerd. Aan de overkant zag ik een half dronken bedelaar een toerist lastigvallen. Tja, ik denk niet dat het nieuw was voor hem. Een parkeerplek bewaker gooide zich gelijk in de strijd en gaf de halfdronken man een ferme duw. Deze belande op zijn zitvlak op de grond met zijn rug tegen een muur en kwam gelijk het eerste uur niet meer van zijn plek.

Ik besloot vandaag dan ook maar een vakantie dag in te lassen. Na het ontbijt besloten we te gaan sporten. Eerst drie kwartier fietsen en dan 10 baantjes zwemmen in het zoutwater zwembad. Na het sporten en de lunch ging ik richting het strand, een rustige plek, waar ik even rustig kon gaan lezen en schrijven.
Op de terugweg stond er een rastafari te liften. Ik stopte en nadat ik vertelde dat ik naar Seapoint ging wilde hij daar ook naar toe. Iedereen zou mij voor gek hebben uitgemaakt, maar mijn beschermengeltjes lieten mij weten dat het geen probleem was. Even later bleek dat hij houten tafeltjes aan toeristen verkocht. Hij liet ze gelijk aan mij zien. Ik vertelde hem dus snel over mijn vrijwilligers werk en raakte met hem in gesprek over het stigma hiv en aids. Het was duidelijk dat hij er niet graag over sprak. Hij was er niet bang voor, want als rastafari heb je één vrouw. Volgens hem was het de schuld van de vrouwen, want zij hadden geld nodig. Ik vroeg hem waarom de mannen ze dan geen geld geven, dan was het probleem toch uit de wereld. Nou niet echt, want dat soort vrouwen heeft nooit genoeg. Herinner je Jimmy Hendriks, vroeg ik hem, waarop hij "natuurlijk" antwoorde. Wel vriend, "wanneer de kracht van de liefde wint van de kracht van oorlog zullen we vrede hebben", dat waren zijn woorden, dus sluit vrede.
Ik vroeg hem of hij seropositieve mensen kende. Hij zei van niet. Ik vertelde hem dat ik al 22 jaar positief ben. Hij werd er even stil van. Je ziet er nog zo goed uit, hoe kan dat dan, vroeg hij. Nou, goed voor jezelf zorgen. Hij stelde gelijk achter elkaar vragen, maar de eerste was van welke vrouw ik het had gekregen. Ik prate er over heen, omdat het mij bekent is dat de man vrouw verhouding hier niet is zolas bij ons. Om hem nu ook nog te vertellen dat ik homo ben leek mij wat teveel van het goede. Toen ik hem later vertelde dat ik geld bij elkaar probeerde te schrijven om een kindertehuis op te zetten in de Transkei keek hij mij met open mond aan.
Hij vertelde dat in het township waar hij woonde ook enkele plekken waren waar weeskinderen werden opgevangen, maar hij had dat nooit met hiv verbonden.

In Seapoint stopten we bij een goedkope supermarkt om wat inkopen te doen. Wij namen afscheid en hij beloofde er aandacht aan te geven. Hij had een grote glimlach op zijn gezicht en wenste mij veel succes.

Happy bankholiday man.

Ik ben bereikbaar via de website, www.willenendoen.org
Hier kunt u ook zien waar wij voor staan en wat wij willen bereiken. Ook staat daarop duidelijk vermeld waar de donaties voor gebruikt worden.
Wij zoeken donateurs, om de maandelijke kosten van de projecten die wij steunen te kunnen dekken, zoals de Transkei en Bloemfontein.
Ons bankrekeningnummer in Nederland is : Rabobank 137977387

Ik ben eventueel mobiel bereikbaar op 0027721043800

Tijdelijk postadres;

Wil Groot
P/a Edmund Thwaites
St. Denis Mansions No 9
Ave. St Denis
Frenaye, Cape Town
8005