de Paardenfluisteraars

De Paardenfluisteraars,

Terug in de Transkei. Eddy vergezelt mij deze reis, om de Transkei te leren kennen, van wat wij hier doen. Hij werkt met paarden in Belgie. Dieren zijn er veel in de Transkei, maar de staat waarin velen verkeren laat nogal te wensen over. Sommigen hebben moeite om voor zichzelf te zorgen, laat staan de kinderen, laat staan de dieren. Meestal hebben de dieren een natuurlijke manier van overleven, maar met de paarden is dat anders, zoals wij van dichtbij meemaken. Grote wonden, omringt met teken, honderden, duizenden misschien wel, ik kan ze niet tellen, maar Eddy heeft er verstand van en Riff, de manager hier en voorzitter van Willen en Doen Zuid Afrika wel. De eigenaar van het paard wordt erover aangesproken. De man is bars. Hij wil het paard wel aan ons verkopen en probeert er geld uit te slaan. Voor iemand die met paarden werkt, van de dieren houdt, is dat verschrikkelijk. Voor 310 euro koopt Eddy het paard en hij wandelt ermee naar ons project, waar het veilig is en verzorgd kan worden, wat een lang proces wordt. Vanmorgen om 6 uur zijn Riff en Eddy aan de slag gegaan om ‘ Bolt ‘, zo heet het paard, te verzorgen. Ze lopen met Bolt naar de Zee. Zout water desinfecteerd. Terug op het project wordt de wond verzorgd. Brandnetels en aloevera is is gekookt, eventjes en heeft daarna staan trekken. De wonden worden daarmee behandeld. Ze gebruiken natuurlijken middelen. Alles gaat stapje voor stapje. De volgende stap is de teken, waar ze knoflook en cumfree voor gebruiken.

De honden op het project zijn allemaal ziek. Er is een paraciet in de lallies (platteland), wat vreet aan de beesten. De dichtsbijzijnde dierenarts is 80 km ver weg.

De kinderen die we langs de weg zien, lopen allemaal blootvoets. Het is schoolvakantie. Een stuk of 10 komen gelijk naar het project wanneer ze ons zien arriveren. Kleine Anna loopt met verband om haar enkel. Ze wordt verpleegt door Ann, die op ons project werkt. Ann vertelt dat er kort geleden een vlooienplaag hier in de streek was. Overal vlooien. Zelfs Coffee Bay, het dorp in de omgeving, was zwart. Men ging natuurlijk gelijk in de aanval en overal werdt alles gedesinfecteerd. Hiervoor gebruiken ze zout.

Op het project leer ik Uprise kennen. Hij is de tuinman, de permaculturist. Hij laat ons zien hoe hij zijn eigen compost maakt in 18 dagen. Duidelijk is dat het goed werkt, daar de tuin er heel goed uitziet. Hij heeft veel fruitbomen geplant. De papaya en bananen bomen die wij 2,5 jaar geleden hebben geplant dragen fruit. Bomen bloeien . Lammetjes, geitjes, jong vee overal. Het is lente.

De hut van Nomapuzi is bijna klaar. Ze kan er morgen intrekken. Ook zij verblijft op het project. Zij is degene die de kindercreche leid, het hart van het project. ‘s Avonds staat ere en heerlijke maaltijd op tafel, uit de tuin en er is Khosa brood, wat nog warm is ☺

Deze week en volgende week zullen we veel netwerken, de projecten bezoeken en onderzoek doen waar wat nodig is. Er is hier veel ontwikkeling nodig. Er zijn veel plannen die moeten worden uitgevoerd.

Buiten spelen de kinderen. Ze zijn aan het knikkeren. Ann heeft gisteren knikkers voor ze gekocht, hebben ze wat te doen zegt ze. Ze glimlacht ☺

De paardenfluisteraars zijn all een paar uur bezig met het het verzorgen van Bolt, zo heet ONS paard ☺ Bolt betekent SNEL ☺