Spelen met moeder natuur . . .

Mijn gedachten gaan terug naar mijn jeugd, toen we speelden met kratten en kisten, waar wij kastelen van bouwden. Hoe we speelden bij de sloten, slootje springen en er af en toe een nat pak.
Hoe ons moeders ons meenam naar de geitenboet, want er waren jonge geitjes, of hoe vaders ons de jonge konijntjes liet zien of wanneer onze herdershond, 'Herta', jonkies had.

Een paar kilometer buiten Coffee Bay zijn we de laatste 4 dagen aan het werk geweest met het bouwen van een Rondavel. Samen met de hoofdman van dat dorp, was ik met modderstenen aan het spelen, cement aan het mengen met zand en water. De plaatselijke Burrie sprak alleen Xcosa en daar begrijp ik geen woord van. Zijn oudste kleinzoon had school geskipt, was dus spijbelaar en moest voor straf van opa meehelpen. Eerlijk gezegd was ik er blij om, daar na een uurtje ik mijn spieren goed begon te voelen:) De zon brande op mijn blote schouders. Er stond een straf windje.
Wanneer ik tijdens het bouwen even moest wachten, omdat de Burrie met zijn waterpas de pas opgelegde stenen moest rechtzetten, keek ik uit over het heuvelachtige landschap, zag over de onverharde weg jonge geitjes, lammetjes, of een jonge ezel langsgaan. Ja, dieren overal, loslopend. Het is lente :) In de verte op de zee passeerden vrachtschepen, die richting Kaapstad voeren.
Ik werd uit het mijmeren losgemaakt door de Burrie, die dan 'ubietchen' zei, waarmee hij een beetje meer bedoelde.
De rondavel die wij aan het bouwen zijn gaat gebruikt worden als kindercreche, daar de rondavel die nu gebruikt wordt op instorten staat. Tussen het bouwen door kwam de kinderjuf af en toe langs en speelde als tolk, met achter haar aan gelijk een rees van die lopertjes, waarvan sommigen hun stoeltje meenamen en zichzelf alvast nestelden tussen de harde werkers. Eén van de kleintjes begon zelf stukken modderstenen bij elkaar te slepen en wilde voor de deur haar eigen muurtje gaan bouwen, alsof ze de deur gelijk dicht wilde metselen, want lang binnen blijven kon ze niet. Tja, ik vroeg mij af, is dit nu kinderarbeid. Met een grijns op mijn gezicht zag ik die kisten weer voor me, waarmee we een torens bouwden en grote forten maakten.
Rond de middag haalde ik uit mijn auto enkele broden en een pot pindakaas. Verder grote zakken sinaasappels, appels en wortelen. Brood snijden, allemaal een dubbele en zelfs de kleintjes zaten te smullen. Ook dit bracht jeugd herrinneringen naar boven.

Laat in de middag kwam ik als een echte bouwvakker weer terug in de backpackers.
Ik besloot mijn zwembroek aan te schieten en een duik in zee te nemen, om de cement en stof af te spoelen. Het zoute water was ook goed voor de nodige wondjes die ik had opgelopen.
Een vrouw op het strand sprak mij aan. Ze wilde mij een kralenkettinkje verkopen. Ik hed geen geld bij mij. We raakten aan de praat. Ze vertelde dat ze hiv positief was, nadat ik haar had vertelt wat ik hier doe en waarom. Haar man was overleden, hij had in de mijnen gewerkt en was ziek terug gekomen. Ze had drie kinderen verloren. Haar oudste zoon was okay, maar was werkeloos. Hij was van plan om naar de mijnen te gaan, werken, want hier was niets. Ze beet op haar onderlip en was daarbij even stil en keek naar het zand, nam een greep zand en liet dat tussen haar vingers doorglijden en richte haar blik op de zee, de einder.
Haar dochter was ook hiv positief, had een kindje wat gezond was. Het jochie was nu drie. Ze lachte, toen ze dat zei.
Het zijn levenservaringen die ik heel veel hoor.
Wat mij opvalt is dat iedereen zich opent wanneer ikzelf open ben. Dit is veranderd de laatste jaren. De mensen kijken mij niet meer met argusogen aan, wanneer ik er met hen over praat.

Een groep opgeschoten jochies zijn balletje aan het trappen, iets verderop op het strand. Meisjes zitten giegelend tegen de duinwand er omheen en lachen om de jochies. Tja, ook daarbij komen jeugd herrinneringen naar boven, van mijn tienertijd, voetballen op het veltje achter de school.

Mijn tas is weer gepakt, ik ga de terugreis aanvangen en morgen laat in de middag zal ik weer in Amsterdam zijn, waar de voorbereidingen voor Cirque Classique in volle gang zijn. Het zijn 3 enerverende weken geweest, waarin ik veel ervaring heb opgedaan.
Community building, opbouwwerk op medisch gebied, landbouw en scholing.
De opbrenst van het concert in de Westerkerk zal hier zeker goed besteed zijn, want er is duidelijk hulp nodig. Dus, neem een kijkje op www.cirqueclassique.nl en 'zorg dat je er bij bent' en vooral, mail het door, zodat anderen er ook zijn, want het wordt een pracht show in een geweldige locatie.Ik ben nog steeds bereikbaar op 0027794242591 en vanaf morgen avond weer op 0617878385.
www.willenendoen.org