Kaapstad Maart 2009, 4 dagen, nuttig maar tekort

Afgelopen zondag vloog ik wederom met KLM naar Kaapstad, deze keer met Hans, die heel actief is voor Wings of Support. Wederom als I.P.B er heen, wat betekend indien plaats beschikbaar. Het werden 3 dagen, waaronder hard werken en gesprekken voeren.

De eerste dag bezocht ik verschillende projecten, waaronder de Homestead in het Township Khayalitscha, waar plusminus 50 jongens zijn onder gebracht. Johan, een andere IPBer, heeft onder andere daar, een half jaar gewerkt als vrijwilliger. Hij is aannemer en heeft daar de douches onder handen genomen, die er dan ook goed uitzien. Ik kwam er een heel stel jongens tegen met wie ik had gewerkt op de Learn to Live school. ‘Hey Wil, je bent terug, blijf je nu’? Voor mij stond de jongen die fanatiek aan mijn workshop had meegedaan (zie artikel Salesian) en die mij had gevraagd wat hij daarna moest doen. Ik had hem doorverwezen naar een organisatie. Hij vertelde me nu dat hij daar was geweest. Nu gaat hij naar een betere school die hij eerst wil afmaken. Hij zag er goed uit en was blij. Een grote grijns op zijn gezicht.
Daarna bezochten we de Homestead in district 6 waar ik gewerkt heb. De jongens kwamen op mij af en vroegen gelijk of we nu de Tafelberg gingen beklimmen. De vorige keer hadden we de Lionshead gedaan. Ik sprak met ze af dat we woensdagmiddag wat zouden gaan doen.
Later had ik een afspraak met de man die de hartjes maakt, zie foto, die we gaan verkopen op de Koninginnedag en op de Zeedijk met de Hartjesdagen. Het zijn sleutelhangers en ze zien er geweldig uit. Dus als er mensen zijn die ze voor ons willen gaan verkopen, dan laat het weten, stuur ons een mailtje.

De volgende dag gingen wij, met 15 leden van de KLM crew naar het Township Felipe, waar Johan een kindercrèche heeft neergezet. Het gebouw zag er geweldig uit, een goeie ‘aannemer’ dus. De binnenkant moest nog geschilderd worden en dat gingen wij doen. Met kwasten en rollers gingen we aan de slag en al snel zaten we allemaal onder de verfspatten, waardoor we op één grote regenboog leken. De vaart zat er in.
Vijf mannen waren aan het werk bij een andere crèche, met het neerzetten van een hek. Ja, zo zie je dat de KLM crew hun vrije dagen goed benut, met het ondersteunen van zij, die hulp nodig hebben, GEWELDIG!!!! :) Wings of Support is een fonds opgericht door vliegend personeel van de KLM en ondersteunt zonodig projecten op plaatsen waar ze nachtstops hebben. Ook bij hun gaan de donaties direct naar de plek waar het nodig is. Ze zitten dus op één lijn met ons :)
’s Avonds had ik een afspraak met Magnetta en Jason, die mij hebben gefilmd in de Transkei. Magnetta heeft een opdracht van een Nederlandse omroep een 8 minuten durende film te maken over het werk van een Nederlander in Kaapstad. Ze wil me dus snel weer terug zien. ‘Een leuke uitdaging, dat zeker, maar ik moet ook werken thuis schat’, antwoordde ik haar, ‘en ik moet ook maar weer de mogelijkheid hebben om goedkoop mee te vliegen’. :) We zullen zien wat dat wordt.
Na lekker gegeten te hebben wandelde ik terug naar het hotel. Een jongen sprak mij aan. ‘Hey sir, excuse me, heeft u een paar rand voor mij, want ik heb honger”. Hij keek mij smekend aan. Ik had net een goeie maaltijd achter de kiezen. Bij een pompstation kocht ik hem wat te eten. Hij keek mij dankbaar aan en schransde het weg. Hij vertelde dat hij pas in Kaapstad was en op straat woonde. Ik gaf hem info over de Homestead en dat hij zich daar morgen ochtend moest melden en wandelde daarna door naar het hotel. Hij was de derde jongen die mij aansprak.

Woensdag hadden Hans en ik eerst een afspraak op het hoofdkantoor van Homestead. Wings of Support gaat daar beginnen met een project en ook ik wilde met ze overleggen. Momenteel ben ik bezig met een project in de Dapperbuurt in Amsterdam. We willen jongeren hier via de computer in contact brengen met jongeren daar, zodat zij kennis kunnen delen. Dit is onderdeel van een project waarin etnische jongeren leren presentaties te geven over sexualiteit. Wanneer etnische jongeren elkaar vertellen hoe er mee om te gaan, komt dit beter over dan wanneer ik voor de klas ga staan, is mijn stelling. Een oud gezegde van politie agent Baantjer was dat je een dief het beste vangt met een dief :), dus een leerling is ook altijd de beste leraar, maar dat even terzijde. :)
Daarna ging ik door naar het Selesian Instituut, de school waar ik een tijdje heb gewerkt, om de directeur warm te maken voor ons project hier. De directeur was er gelijk voor in en zag het helemaal zitten. Binnenkort krijgt hij nieuwe computers, dus dan hebben wij alleen maar te zorgen voor de aansluitingskosten. Wie weet wil Wings of Support dat wel op zich nemen :) Het is een goede manier om de jongeren kennis te laten maken met de globalisering.

Daarna wandelden we met een groep jongeren de stad in, want Shane wilde oorbelletjes. Kost maar 10 rand, zei hij. Twee anderen wilde ook gelijk. Een mooi meisje stond ook naar de oorbellen te kijken. Eén van de jongens gaf haar een kneepje in haar billen, waarop ze gelijk een klap uitdeelde aan een andere jongen, van wie ze gedacht had dat die het was. Hij had namelijk een grote grijns op zijn gezicht, die door de klap snel was verdwenen :). Wij brachten de waarheid op tafel. Het meisje moest lachen en de schuldige bleef met grote grijns op z’n gezicht, op veilige afstand. Ach ja, pubers :)
Hans ging terug naar het hotel, omdat hij zich moest voorbereiden op de vlucht. Vanavond weer terug en als purser heb je nu eenmaal verantwoordelijkheden.
Ik ging met de jongens naar de Homestead, want we zouden gaan zwemmen. Alle jongens waren in rep en roer. Er was een donatie van kleding binnen gekomen en deze werd uitgedeeld. Ze stonden ervoor te dringen en het was geweldig om ze allemaal in nieuwe (tweede hands) kleren te zien, ook al was er niet genoeg. Eén van de grotere jongens nam ook wat kleding mee voor een kleinere jongen, die net binnen was gekomen. Mooi om te zien hoe de oudere de jongere onder hun vleugels nemen.
Tja, dus zwemmen. Ik kreeg 22 jongens onder m’n hoede. Omdat ik de enige leider was nam ik de oudere jongens even apart en maakte ze duidelijk dat ik van hen verwachte dat zij een oogje in het zeil zouden houden en dat zij mijn bewakers waren. ‘Is geen probleem Wil, doen we gewoon’, antwoordde Shane. Hij moest eerst nog even een gaatje in zijn oor hebben om de oorbelletjes er in te doen. Een andere jongen pakte een naald en Shane deed zijn tanden op elkaar. Tja, zo gaat dat dus hier :) Andere jongens haalde uit de vuilnisbak een heel brood, waar om werd gevochten maar wat uiteindelijk goed werd verdeeld. Tja, honger maakt rouwe bonen zoet.
Het zwemmen was geweldig. Het zwembad is 10 minuten wandelen door een achenebbesbuurt, waar nogal wat dronkenlappen rond denderden. Eén blanke met 22 Ciskes is opzienbarend, zekers daar :) Voor twee rand per kind konden ze naar binnen, dus voor nog geen 4 euro waren er 22 Ciskes van de straat :) Terug naar het hotel liepen er 4 jongens met me mee om mij uitgeleide te doen.

s’Avonds alweer terug naar Amsterdam. Drie dagen is veels te kort, maar o zo nuttig. Zou er graag langere tijd doorbrengen, maar ja, hier is ook werk aan de winkel.

Valentijsdag hebben we actie gevoerd op de Zeedijk. Daarover kunnen jullie lezen op onze website www.willenendoen.org

Als er mensen zijn die voor ons actie willen ondernemen, mail ons dan op willendoen@gmail.com dan kunnen wij jullie eventueel ondersteunen met foldermateriaal etc.
Ik ben telefonisch te bereiken op 06-17878385

Neem een kijkje op www.willenendoen.org, waar Maarten momenteel druk mee bezig is en wat er geweldig uitziet. Hier kunt u ook zien waar wij voor staan, wat wij willen bereiken, gedaan hebben en doen. Ook staat daarop duidelijk vermeld waar de donaties voor gebruikt worden.
Wij zoeken donateurs, om de maandelijkse kosten van de projecten die wij steunen te kunnen dekken, zoals de Transkei en Bloemfontein.
Ons bankrekeningnummer in Nederland is : Rabobank 137977387