Soupkitchen - Kindertehuis

Soupkitchen – Kindertehuis

- Het is 2008, ik zit samen met Deon Mulder te filosoferen over wat we allemaal zouden kunnen doen om de gemeenschap te betrekken bij het kindertehuis. Met Martin was ik op visite geweest bij “Mad about Art”, een project in Knysna. Het meest geweldig daarvan was de “Soupkitchen”, waar dagelijks kinderen kwamen voor een maaltijd. Onderzoek, op het platteland, had uitgewezen dat kinderen te weinig voeding krijgen, waardoor resultaten op school laag zijn, want met een lege maag is het moeilijk leren.

Zondagochtend.
Langzaam wordt het licht. Wanneer ik het gordijn deels opentrek zie ik mist, zeemist. Het is nog geen 6 uur. Ik duik er weer in, maar kan de slaap niet meer vatten. Langzaam trekt de zeemist weg.

Het plan vandaag is een bezoek te brengen aan het kindertehuis Coram Deo, wat vroeger Khaya Lethu heette. Het is gelegen in Matukazini, een aangrenzende gemeenschap. Met het kleine huurautootje tuffen we er langzaam naar toe. De weg is redelijk, onverhard met hier en daar diepe kuilen. Bea, Arnold en Nola vergezellen mij. Regelmatig moeten we stoppen voor koeien, schapen of geiten, die de weg blokkeren. De Transkei Robots.

Bij het kindertehuis aangekomen zie ik veel kinderen. Tel er snelweg 50.
Elroy en Eureka, het echtpaar dat Coram Deo runt ontvangt ons met open armen. Ik vraag hem hoeveel kinderen er momenteel in het tehuis verblijven. “Op het moment 19”, antwoordt hij. We wandelen om het perceel heen, waarbij ik kinderen op de grond zie zitten met een bordje eten. Ik kijk Elroy vragend aan.
Hij lacht naar mij. “ Ik heb je droom verwezenlijkt Wil. Enkele jaren geleden schreef je over een “SoupKitchen”, voor de kinderen uit de gemeenschap, die niet genoeg te eten kregen. We hebben een sponsor gevonden die ons maandelijks voorziet van gezond eten. Het is zoveel dat wij een “Soupkitchen” konden starten voor de kinderen uit de gemeenschap. Onderzoek heeft ook uitgewezen dat er in de gemeenschap 4 ouderloze gezinnen zijn. Wij voorzien deze kinderen ook van voedsel en zorgen ook dat zij naar school gaan”☺ “ Het enige wat wij nu nog kopen is groenten. Het plan is om zo snel mogelijk te gaan investeren in de moestuin”, voegt hij er aan toe.

Ik maak er kennis met een vrijwilligster uit Apeldoorn, die er 3 maanden werkt en de zonne energie panelen heeft gesponsord met hulp uit haar netwerk. Na enkele dagen waren de panelen gestolen. Elroy bracht hierover verslag bij de hoofdman van het dorp, die gelijk al zijn mannen en vrouwen op pad stuurden om op zoek te gaan. Een dag later kwam een jonge man de panelen terugbrengen. Er werd Elroy gevraagd of hij aangifte wilde doen bij de politie. Hij zag daarvan af, maar vroeg of de jonge man wat klussen wilde doen op het perceel. Door kwaad met kwaa te vergelden is nog nooit iemand beter geworden, voegt Elroy er aan toe.
Hij vertelt mij dat laatst een kind naar hem toe kwam en hem vroeg of hij toch wel blijft en niet weggaat zoals zijn voorgangers en hoe een ander kind buiten naar hem toe komt en zegt dat wanneer hij groot is hij wel een jas voor hem zal kopen. “Daarbij krijg ik tranen in mijn ogen Wil”, zegt Elroy. “Het zijn die krenten uit de pap, die wij ook nodig hebben om door te gaan en waar ik het universum voor dank, dat dit mij gegeven wordt. Nogmaals Wil, dankie dat jullie hier 7 jaar geleden mee zijn begonnen”. ☺

Dagelijks krijgen plusminus 35 kinderen uit de gemeenschap een extra maaltijd.
Samenwerking met Mawotsheni is een mogelijkheid voor de toekomst, want delen, daar gaat het om in dit leven ☺

www.willenendoen.org