Eindelijk Sisonke . . . :)

Langzaam reist de zon op. Een kleurenpaket laat zich zien boven de Indische oceaan. Het is vroeg in de ochtend, rond half 7. De twee kleinkinderen van Nomapuzi dartelen al rond. Haar dochter studeert, dus oma zorgt voor de kleintjes. De gewoonste zaak hier in de Lallies (dorpen). Ik moet later even een uurtje op pad met Noma en Nontscha. Zelri past op de twee koters. Opeens zijn ze weg. Paniek, waar zijn ze? De tuinman Rasta maant haar tot rust. “ Ze zijn bij Nonchile”, zegt hij lachend. “ Dat is ver weg voor die twee ukkies”, reageert Zilri. Kenny de andere tuinman voegt zich erbij en lacht om haar reactie. “ In onze gemeenschap houden wij niet alleen elkaars kinderen in de gaten, maar alles wat er gebeurd”.

De laatste twee weken heb ik veel geleerd van de gemeenschap Mawotsheni. De vergaderingen met de dorpsraad laten een andere kant zien. Nolundi heeft de hogeschool afgemaakt, wat hier matric heet. Zij spreekt perfect Engels, is afgestudeerd secretaresse, is getrouwd en zorgt voor haar drie kinderen. Haar man werkt in de mijnen. Nontsha is de radar van het geheel. Zij is netwerk specialiste. Haar hart ligt bij de gemeenschap. Ze heeft een klein winkeltje geopend tegenover het project. Een meisje uit het dorp werkt er. Nomapuzi is ondertussen afgestudeerd Montesori onderwijzeres. Haar studie is gesponsord door stichting Obonto. Nogmaals dank daarvoor:) Zelri is gespecialiseerd in marketing. Deze drie dames gaan samen het project runnen. De hoofdman van het dorp, zijn zoon Userman, tuinman Rasta en een andere dame, vormen samen de dorpsraad. Deze zorgt voor controle en transparantie. Bij de laatste vergadering evalueren we de laatste twee weken en bespreken we wat er van elkaar wordt verwacht.
De plaatselijke burgermeester (Headman) neemt het woord. “ Er is veel meer gedaan en bereikt de laatste twee weken dan de afgelopen 7 maanden. Er is een nieuwe Non profit organisatie opgezet en de bankzaken zijn geregeld. Feitelijk is de dorpsgemeenschap nu echt verbonden met het Mawotsheni project. Wij zullen er voor zorgen dat het goed gaat lopen. Sisonke, samen kunnen wij het!”.


Het eerste punt is de moestuin. De verantwoordelijkheden van Rasta en Kenny worden naar voren gehaald en op papier gezet. Elke dag moet er beregend worden, dus ook in het weekend. Beiden kunnen elkaar afwisselen. Dit moet hen worden opgedragen door een man. Een vrouw kan zo een opdracht niet geven. Oude culturele normen en waarden. Zo wast een man nooit af. Huishoudelijk werk is voor vrouwen. Een tijdje terug werd ik uitgelachen omdat ik aan het koken was en de afwas deed.
Opvallend is dat de hoofdman nu zijn eigen kopje afwast en ook zijn bord wanneer hij mee eet :)
De dorpsraad heeft een controlerende functie op alle gebieden.
Elke twee weken komen zij bij elkaar en worden de punten van belang besproken.
Ontwikkeling, gezondheidzorg, landbouw en onderwijs worden gedeeld. 
De gemeenschap kan voorstellen indienen waarnaar dan wordt gekeken of deze haalbaar zijn.

Een uurtje later wandel ik met Kenny, Userman en de Burrie door de tuin, geef Kenny complimenten en adviezen. De groenten tunnel ziet er goed uit. De Burrie heeft zich ondertussen omgekleed, heeft een pak aan wat lijkt op mode uit de Great Gatsby film :) De burgervader gaat op pad, in zijn zondagse pak met wollen pet op. “ Aye, indruk maken bij de vrouwtjes”, grap ik hem toe. Zijn zoon vertaalt en we lachen allemaal. Dan neemt hij het woord, wijst op het hek en krijg te horen dat het hek drie meter mag worden verplaatst. Dit houdt in dat wij er rondom drie meter land bijkrijgen :) 
Goed nieuws, werk aan de winkel Kenny :)

Een nieuw begin . . . Sisonke :)