Kansarme kinderen - gemeenschap

Kansarme kinderen en de gemeenschap

Zeven jaar geleden liep ik op een onverharde stoffige weg. Ik kwam spelende kinderen tegen en vroeg ze waar hun ouders waren. “ We hebben geen ouders”, zeiden ze en speelden verder. Verderop zag ik een vervallen boerderij. “Dan ga ik daar een huis voor maken voor jullie”. Ik werd wakker en herrinnerde mij de droom en het verhaal wat ik de avond ervoor had gelezen in het boek van Stefanie Nolan; 28 Aids verhalen in Afrika.
Ik belde mijn oudste zus en vroeg haar wat ze er van vond wanneer ik naar Afrika zou gaan om daar onderzoek te gaan doen en te gaan proberen mijn droom waar te gaan maken. “Altijd doen”, was haar antwoord.
Vier maanden later zat ik in Zuid Afrika.

De eerste vijf jaar zijn wij vooral bezig geweest met weeskinderen en ook straatjongens. We financieerden twee kindertehuizen en een hospice en ook verschillende andere projecten. Eind 2011 namen wij zelf stappen en werd er begonnen met het project Mawotsheni, omdat Deon Mulder niet meer bij machte was dat zelf te doen. We bouwden er ook een huis voor kinderen. Toch, bureaucratie werkte tegen en gaf geen toestemming.
Toch bouwden wij een kindercreche voor Nomapuzi, die met haar drive, in een vervallen rondavel een kindercreche was gestart. Tien april 2012 was de opening.

Het was ons al snel duidelijk dat ‘ontwikkeling’, van groot belang is in de Mawotsheni gemeenschap. Hierbij is focussen op zelfredzaamheid, het aanrijken van gereedschap, van groot belang. Workshops werden georganiseerd in het community centrum op het project. Samenwerking werd aangegaan met Mentor Mothers en we namen een sociaal werkster in dienst, die actief aan het werk ging in de gemeenschap, om onder andere Hiv/ Aids bespreekbaar te maken.

Met vallen en opstaan, in een gemeenschap, waar geen water en electriciteit is, waar geen toiletten waren en dus geen wc papier, waar de hutten gebouwd zijn van modderstenen en men opstaat wanneer de zon op komt, leerden wij samenwerken met een andere cultuur. We finacieerden nog twee kindercreches waarbij moestuinen essentieel zijn. Veel kinderen eten niet meer dan 1 vis of vleesmaaltijd per maand. Voedsel is eenzijdig. Mais, rijst, zoete aardappelen en soms spinazie of kool.

Momenteel wordt Mawotsheni geleid door Riff Micho, die stevig het heft in handen heeft. Er zijn nu vier vrijwilligers actief, die binnenkort ook workshops gaan geven over Hiv en Aids en gezond leven.

Voor 2015 staan er drie projecten op het programma, waar wij ons voor in gaan zetten. Het zijn ontwikkelings- projecten, voor kansarme kinderen en hun gemeenschap.

Khaya Lethu, het kindertehuis, waar wij zeven jaar geleden mee van start zijn gegaan en nu Coram Deo heet, is overgenomen door een ander echtpaar. Helaas zijn de sponsors niet meegegaan. Er zijn 19 weeskinderen en zij moeten eten.
Willen en Doen zet zich hier voor in, om deze kinderen die arm zijn een kans te geven.

Volgende keer belicht ik de nieuwe projecten.

Steun ons op bankrekeningnummer in Nederland: Rabobank
NL 50 RABO 0137977387
Ten name van Stichting Willen en Doen Amsterdam.
Telefonisch bereikbaar op 06-17878385
www.willenendoen.org