Transkei Robots en Zelfredzaamheid.

Transkei Robots en Zelfredzaamheid,

De Transkei met zijn glooiende heuvels, kleurijke rondavels en longdavels, laat tussen de wolken door zijn schoonheid zien. We vliegen op East London, waar Andrea, een vriend van Deon op ons zit te wachten. East London is een klein vliegveld, dus het is wandelen naar de ruimte om bagage op te halen. De zon prikt, het is warm, de vochtigheid is hoog. We zijn het enige vliegtuig op de luchthaven, dus bagage gaat snel. Helaas. Mijn bagage zit er niet bij en van 10 anderen ook niet, wat mij het gevoel geeft dat ze een kar zijn vergeten af te laden en deze dus nog steeds in Johannesburg staat. Na het uitwisselen van info gaan we bij Avis een auto halen en vangen de 4 uur drive aan naar Coffee Bay. Het is niet echt druk op de weg, behalve de laatste 80 km, maar daar is sprake van andere drukte. De Transkei kent geen hekken, dus vee loopt en ligt overal. Soms heel goed, daar een derde van de 80 km vol met gaten zit. Wanneer ervoor dan een koe op straat ligt, of een stel ganzen of geiten, dan heb je snelheid wat onder controle, dus een soort van levende Robots:)

We verblijven wederom in Sugarloaf Backpackers, wat rustiger gelegen is en meer gericht op oudere toeristen. Judy en Brian, het stel wat de boel runt zijn zeer begaan met de Khosa gemeenschap. Zij willen graag een vrijwilligerscentrum opzetten, van waar vrijwilligers gericht aan de slag gaan in de gemeenschap. Zoiets is enkele jaren geleden ook opgezet een 80 km noordelijk van hier, en is zeer succesvol.

Wij richten ons eerst op het project wat momenteel gaande is. Deon, onze samenwerkingspartner, zien wij dezelfde avond. Hij verblijft bij vrienden. Hij vertelt dat er momenteel 25 bouwvakkers en vakkerinnen bezig zijn en er zijn er 25 aan de slag op de plaatselijke school. Ze zijn allen afkomstig uit Jeffreys Bay en Nemen deel aan het Global Challence Experiance project, waarin afgestudeerden een jaar aan de slag gaan in rurale gebieden. De eerste 2 maanden in Zuid Afrika, waarna ze worden uitgezonden naar India, Guatemala of andere landen. De volgende morgen zijn we getuige op de bouwplek. Drukte alom en veel handen die hulp aanbieden. De groentetunnel staat al, wat heel wat werk is geweest, vertelt één van de dames ons. In de oude hut is Normapuzzi (onderwijzeres in opleiding) bezig met een groep kleintjes. Men is druk bezig met het bouwen van de nieuwe kindercrèche. Straks zal de oude hut opgeknapt worden en gebruikt worden als winkel.

De volgende dag bezoeken we het project van Judy en Brian. De stenen liggen te drogen en hij verwacht volgende week aan te vangen met bouwen. De droge tijd breekt aan, zegt hij, dus het zal snel klaar zijn, hij schat twee weken. De vrouwen uit de buurt hebben de stenen gemaakt voor 3 rand per stuk. Dezelfde avond plenst het. Tja, dat is Afrika.
De regering heeft bezuinigd in onderwijs en vooral vervoer van kinderen naar de scholen is gestopt. Kinderen moeten soms 20 kilometer lopen, vertelt Jerome, die les geeft op een privéschool. Ook is er bezuinigd op lesmateriaal. De krant laat zien dat scholen er slecht uitzien. Het laatste nieuws is dat er vanwege bezuinigingen 6000 docenten zijn ontslagen. Het niveau van de scholen is laag, vooral de staatscholen. Privéscholen doen het beter, die betrekken vaak docenten uit andere landen, zoals Nigeria of Ghana. Momenteel sponseren wij de bouw van twee kindercrèches, waarbij moestuinen zijn en een soupkitchen. De kinderen krijgen dan in ieder geval 5 dagen twee keer per dag een maaltijd.

Vanmorgen zijn we samen met Viani (één van de jongens met wie wij samenwerken) voorraad gaan halen bij een soort van Makro, voor de winkel. Hij heeft de laatste tijd al aardig wat verkocht en dat gaat goed. Samen met een oudere vrouw bestiert hij het nieuwe winkeltje. De oude mevrouw heeft haar spaarcentjes voor haar oude dag er in geïnvesteerd. Ze doen het voor de gemeenschap, want in de omgeving is niets. Tijdens de rit heen en weer hebben wij het geluk de weg te mogen delen met de Transkei famous Five:) Ezels, schapen, geiten, koeien en paarden fungeren als stoplichten. Soms verdommen ze het echt om opzij te gaan en soms nemen ze er gewoon alle tijd voor, alsof het stoplicht op oranje staat. Tja, zelfredzaamheid, van beide kanten en vooral delen :)