Inquisitie, achtervolgd worden of vervolgd. . . .

Iquisitie, vervolgd worden of achtervolgd . . . .

De horizon, de einder, water, de indische oceaan. Een blauwe lucht, geen wolkje te zien, dus mooi korte broeke weer, zou mn moeder zeggen :) In de verte walvissen. Kleine Antonie tuurt door de verrekijker. Een school dolfijnen gaat voorbij, spelend met de golven. Ik zit in de Transkei. Achter mij zingen de kinderen, van Julie's privé school, hun gebruikelijke christelijke maandagochtend liederen en het volkslied, in drie talen, het begin van de week.

Kijkend naar de voorbijgaande dolfijnen gaan mijn gedachten terug naar de voorgaande avond, waar ik Deon en de anderen vertelde over 1966, mijn jeugdtijd. Wij waren pas verhuisd naar Hauwert. Ik logeerde bij mijn broer die pas was getrouwd op de boerderij, ons geboortehuis in Zwaagdijk. We kregen een telefoontje uit Hauwert en het bleek dat de boerderij waar wij pas woonde in brand stond. Snel stapte we in auto en daar aangekomen lag de boerderij bijna al in de as. Mijn ouders, broers en zusters, troffen wij later in het dorpscafe aan.
Het dorp kwam gelijk in actie. Sommige dorpelingen boden logeerplekken aan, zodat wij allemaal ergens onder werden gebracht. Een boer die voor de zomer een boerderij leeg had staan, bood enige dagen later ons deze woonplek voor de zomer aan. Het dorp zorgde voor de inboedel en haalde 600 gulden bij elkaar, wat een groot bedrag was voor die tijd.
Deon lachte naar mij en zei, "Het is hier iets anders Wil. De buren hebben geholpen en we hebben eten gekregen van verschillenden, voor enkele dagen, maar daar bleef het bij. Verder is Ons Plek afgelegen en wordt er rekening gehouden met de veiligheid van de bewoners. Het laatste heeft te maken met het stigma".

Bij ons aan tafel zat ook Leontien, een blanke Zuid Afrikaanse die sinds 9 jaar hiv positief is. Zij werd toen ge-opereerd en kreeg bloedtransfusies. Er was toen nog weinig controle op, "al zal dat nu in de staatsziekenhuizen nog zo zijn", werdt er aan tafel gezegd. Zij laat mij haar medicijnen zien. Eén van de medicijnen is Stocrin. Deze neemt zij voor het slapen gaan in. Ze wordt er helemaal duizelig van en droomt elke nacht, vaak nachtmerries. Ik vraag haar hoeveel haar ziekenfonds betaald voor haar medicijnen. "Grofweg €1200,- per jaar", zegt ze.
Ik krijg de nieuwste medicijnen in Nederland, die 25 keer zoveel kosten.
Iemand aan tafel heeft gehoord, dat Stocrin in de Townships wordt verkocht als partydrug. Tja, het moet nog gekker worden. Een half jaar terug was er tekort aan hiv medicijnen, omdat het geld wat daarvoor was gereserveerd, was gejat. Nu is er tekort aan vele andere medicijnen.
Deon zegt dat momenteel de zwangere vrouwen wordt aangeraden om babies borstvoeding te geven. Het gebeurd vaak dat babies ziek worden vanwege vuil water en medicijnen zijn niet altijd voorradig. Babysterfte is hoog. Het is vele hiv-positieven overkomen dat zij opeens geen medicijnen meer konden krijgen, waardoor zij resistent werden.
"In de wandelgangen suggereert men dat er expres zo weing aan wordt gedaan en dat de politici van nu, in de toekomst voor het gerecht in Den Haag zullen komen op laster van volkerenmoord.
Het nieuws laat weten dat er weer gevallen zijn die de mexicaanse griep hebben. De beelden laten mensen zien met kapjes voor hun neus en mond. "En daar word ik nu zo boos over", roept Leontien. "Voor die griep is iedereen gelijk preventief, maar condooms, ho maar. En wat hoor je over aids tegenwoordig op de televisie". Zij schud haar hoofd en staat op. "Het is bedtijd voor mij", zegt ze en gaat naar bed. Het is even stil aan tafel. Ik laat ze, om op te vrolijken, de foto,s zien van de hartjesdagen en koninginnedag, toen we verkleed waren als vrouwen en geestelijken en hartjes, kroontjes en condooms verkochten. "Hier zou dat niet kunnen", zegt Jacob. "Wanneer je actie voert of zoiets verkoopt voor Hiv / Aids, dan komt er in Bloemfontein en omgeving bijna geen blanke op af. Heel apart misschien, maar zij zien het als een zwarte ziekte. Pas wanneer het in hun eigen omgeving gebeurd dan worden ze wakker". Wanneer ik later met mn laptop onder de arm naar de sterren kijk vraag ik mij af waarom mensen hun kop in het zand steken. Is het de angst om achtervolgd te worden, stigma?

De volgende morgen zijn we op bezoek geweest bij Khayaletu, ons kindertehuis aldaar. Zo mooi en zo rustig gelegen. De kinderen dartelden vrolijk rond en we werden door Lulama goed ontvangen. In de tuin was een vrouw bezig met een schraper. Ze haalde onkruid weg. Het zag er goed uit. De tuin werd winterklaar gemaakt. Lulama is de moeder van de kids daar. Er zitten er momenteel 18. Ze heeft één hulp en twee meisjes van 14 en 15 jaar helpen ook mee. Alles gaat goed, zegt ze. Het zou fijn zijn wanneer we een douche zouden hebben. Alle kinderen wassen in de teil neemt veel tijd in beslag. Ik beloof haar dit in overweging te nemen, het te bespreken met de rest van het bestuur. Later hoor ik van Christine dat de aanleg van een badkamer rond de €1800,- zou kosten. Tja, een actie op de Zeedijk zou mogelijk zijn, of ergens anders.
In de middag brengen we een bezoek bij de Chief van het Coffee Bay gebied. We hebben hem gesponserd voor een kindercreche met soup kitchen en moestuin. Hij heeft enkele weken geleden de bouw materialen gekregen, maar is nog niet begonnen vanwege het tekort aan water.
Ik vraag hem of wij er op kunnen rekenen wanneer ik in november terug kom, het er dan zal staan. Hij belooft mij dat. Met respect betuig ik hem mijn blijdschap. Wanneer het een succes is zullen wij er mee doorgaan en zullen er meerdere volgen, deel ik hem mede. De afgelopen dagen werd ik twee maal gevraagd op andere plekken kinderopvang neer te zetten. Ik heb de Chief gezegd daarop in te gaan wanneer deze klaar is.
Dit is Afrika op zijn best. Wat vandaag niet kan, gebeurd morgen, of volgende week of maand.

"Wat is het mooi he"!
Enkele vogels vliegen boven de dolfijnen en Garth geeft aan dat de sardienen trek er aan gaat komen. Er zijn al sardienen gesignaleerd. Jaarlijks is deze trek er, duizenden sardienen trekken naar het zuiden, en vogels duiken in het water om ze te vangen, Er zwemmen dolfijnen tussen door, maar ook haaien en walvissen. Het is een waar spektakel, waarin de dolfijnen en walvissen de sardienen beschermen en de haaien en vogels ze achtervolgen en aanvallen. Tja, het recht van de sterkste :)
Ik pak mijn spullen bij elkaar en laad ze in de huurauto. Uitgezwaaid door de hele groep ga ik nog even bij Khayaletu langs, waar Lulama een bakkie koffie voor mij klaar heeft staan. De kindertjes leren mij al kennen en klimmen op schoot.
Een half uur later naar East Londen en van daar uit op naar de Ciskes, de straatratten van Kaapstad. Daar over eind van de week meer.

De actie foto,s zijn van koninginnedag waar we hartjes, kroontjes en condooms hebben verkocht. Opbrengst was €3500,- :)

Wanneer er mensen zijn die mee willen helpen met actie voeren, laat het ons dan via de mail weten.

Wij zijn bereikbaar via de website, www.willenendoen.org
Hier kunt u ook zien waar wij voor staan en wat wij willen bereiken. Ook staat daarop duidelijk vermeld waar de donaties voor gebruikt worden.
Wij zoeken donateurs, om de maandelijke kosten van de projecten die wij steunen te kunnen dekken, zoals de Transkei en Bloemfontein.
Ons bankrekeningnummer in Nederland is : Rabobank 137977387
Momenteel ben ik telefonisch bereikbaar op 0027721043800