Tegen de wind in en pannenbier . . . .

Het is avond, ik luister naar de geluiden van de nacht, de kikkers, krekels en vele andere insecten, het geluid van de tropen. Het is zwart nacht. Een heldere hemel laat miljoenen sterren zien, iets wat bij ons in de steden vanwege het vele licht niet is. Op een afstand hoor ik de golven breken. De zee is roerig vandaag. Er staat een straffe wind. Het is zo een wind waar je tegenaan kan hangen, die je het gevoel geeft dat je vliegt, wanneer je voor de wind gaat. Vroeg in de middag kwam hij en zijn kracht neemt toe.

Ver op de achtergrond hoor ik de jeugd, die in grote getale aanwezig is bij de Shebeen,de plaatselijke kroeg en de drankenwinkel. Bijna alles speelt zich buiten af. Buiten hoor ik de buurman schreeuwen om hulp en ook hoor ik iemand schreeuwen in de Khosa taal. Er wordt gevochten op het looppad achter ons huis en het gaat er hard aan toe. Sensatie. Samen met Jerome gaat hij er snel op af. De twee aanvallers zetten het gelijk op een lopen en laten een murw geslagen jongen achter. De jongen is dronken, heeft wonden op zijn gezicht, schreeuwt als een mager speenvarken en kraamt uit dat er 1000rnd van hem is gestolen. Later hoorden we dat hij dat aan velen heeft laten zien in de Shebeen, om indruk te maken. We bellen de politie, die hem meeneemt en een nacht in de cel zijn roes laat uit slapen. De jongen is één schoen kwijt.

Eerder waarschuwde John de Burrie mij om mijn Bakkie binnen te zetten, daar er veel jeugd uit Umtata in het dorp is. Tja, het is weekend. Wanneer ik mijn auto voor het donker wil starten om binnen te zetten, geeft deze geen kick. De accu is gejat.

In december hebben de scholen vakantie. Veel jongelui vanuit de steden komen naar Coffee Bay en zo ook vele andere toeristen. Overal zie je opeens parkeerwachters en beveiliging, die gemiddeld 70rand, ongeveer 7€ per nacht verdienen. Sommigen hebben twee baantjes en werken een maand lang zeven dagen per week. “wanneer slaap je dan”, vraag ik Séhebos, die ook bij de strandwacht werkt. “Ik slaap ‘s morgens een paar uur en dat is genoeg”. Hij kijkt mij lachend aan, met zijn magere koppie. Sé heeft twee kindertjes en zijn vrouw verkoopt kralen kettinkjes. Ze zijn alle vier Hiv positief, aan de medicijnen en het gaat ze redelijk goed af, ook al heeft hij geen grammetje vet op zijn lijf. Tja, vet :) Wanneer een vrouw dik is dan zegt dit dat ze rijk is en dat haar man goed voor haar zorgt, wordt er verteld.

Ondertussen heeft mijn bakkie vier nieuwe wielen. Op één dag twee klapbanden was genoeg voor mijn Iron Horse. Op naar Umtata, de hoofdstad van de Transkei, zo een twee uur rijden , gaten in de weg en loslopend vee ontwijkend, om nieuwe banden te kopen. Tja, autobanden, goeie business hier. Maar goed dat Mister Magic altijd open is en niet meer dan 4€ vraagt voor wisselen en plakken, waar hij een jonge jongen voor in dienst heeft.
Gister een vergadering gehad met de dorpelingen van Mahusheni, waar we aan het bouwen zijn. We vertelden onze plannen en vroegen hen om hulp. Eén van de mannen vroeg of dit alleen voor de vrouwen was bedoeld. Natuurlijk nodigden wij gelijk de mannen ook uit. Er was even een soort van morrelen. Eén van de mannen bood zijn hulp aan om het dak op de rondavel te zetten. Anderen boden aan om te helpen in de moestuin. Geweldig om dat te horen. Nu nog zien, want het is en blijft de Transkei.

Ondertussen gaat de bouw gestadig door. De woning waar de kinderen komen te wonen is in de afwerkfase, het dak zit er op. De winkel is zover dat het dak er over enkele dagen op gaat, dus zal binnen een paar dagen klaar zijn. Dan zal er begonnen worden aan de kindercrèche, die in twee weken klaar moet zijn. De bouwers werken elke dag door, nemen geen vrij. Ik haal ze elke morgen om 7 uur op. Begin deze week kregen we hulp van een priester die hier kampeerde met 16 tieners uit Umtata. Kinderen van rijke ouders, die nikes droegen. Zij hielpen 6 uur in de moestuin, met graven, sjouwen en ander zwaar werk. Werken voor een goed doel, met de bijbel naast zich. De blackberries bleven thuis. ’S Avonds waren ze kapot, zo ook de priester :)

Ondertussen ben ik in gevecht met de muskieten, die vanwege de regen broedplaatsen genoeg hebben gevonden. Het is zwart nacht, de klok slaat tien uur. De rust is wedergekeerd en de geluiden van de tropen wiegen mij in slaap, waarin ik wegdroom met mijn ervaringen van de dag en dat wat nog moet gaan komen.

Onze websites zijn www.willenendoen.org en www.cirqueclassique.nl
Hier kunt u zien waar wij voor staan en wat wij willen bereiken. Ook staat daarop duidelijk vermeld waar de donaties voor gebruikt worden. Wij zoeken donateurs, om de maandelijkse kosten van de projecten die wij steunen te kunnen dekken.
Ons bankrekeningnummer in Nederland is : Rabobank 137977387
Mijn mobiele nummer hier is 0027794242591