Effe een handje helpen. . . .

Effe een handje helpen . . . .
Om half 7 ging de wekker. Ik haalde het gordijn een beetje opzij en zag dat het bewolkt was. Hoorde geen regen, dus hees mij uit bed en liep mijn rondavel (hut) uit om mijn blaas te lozen. Een slang ontweek mijn pisstraal net en schoot weg onder een struik, iets verderop. De luchten waren donker, vooral in het zuid oosten. Grote kans dat we regen gaan krijgen. Ik pakte even snel mijn spullen bij elkaar stopte mijn kop onder de koude kraan en was gelijk wakker. Binnen was het nog rustig. Eerst maar een bakkie koffie. Auntie Mammie, de werkster, zette een bak oats voor mij neer, waar ze banaan doorheen had gedaan, Jerome schoof aan. Even rustig ontbijten. We besloten om gezamenlijk de werklui op te pikken, daar ze niet allemaal in een bakkie kunnen. We hebben vandaag vrijwilligers hulp. Mats, Jeroen en Yassin uit Nederland en Stephan uit België. Was de jongens gister tegen gekomen en ze wilde graag een dagje vrijwilligerswerk komen doen. “Mooi zo, een dagje graven dan” ? “Tuurlijk”, antwoordde Jeroen, “gaan we doen”. Jeroen en Yassin studeren psychologie. “Dan haal ik jullie morgen om half 10 op”, antwoordde ik en de deal was dus rond. De jongens hadden drie maanden gestudeerd in Stellenbos, een uitwisseling. Nu waren ze nog even Zuid Afrika aan het verkennen. Vanavond willen ze een geit of kip gaan slachten en een braai maken. Ze willen iets mannelijks gaan doen. Dat hoort bij Afrika. Tja, eerst maar zien of het droog is :)

Rond 10 uur begon het graafwerk. Na een kwartier begon het te miezeren, wat een 1,5 uur later overging naar harde regens. Op dat moment waren we allemaal al nat tot op onze botten. Niet erg zei Jeroen, het is warme regen. Het graven ging op zich wel, maar geen regenkleding maakt het werken onmogelijk. Een straffe wind maakte het er ook niet makkelijker op. Verder was er in de hele omgeving geen Afrikaan te zien. Er waren maar drie kinderen. Gewoonlijk lopen er zo een stuk of 15 rond.
De laatste week is het bouwen snel gegaan. Vijf dagen redelijk droog weer gehad. Had graag gezien dat het dak er op zou zitten vandaag, maar helaas, het weer wilde anders. Toch hoop ik binnen een week het tehuis klaar te hebben. Maar hopen dat het droog blijft.

Enkele dagen geleden contact gehad met een met een sangoma. Deze meneer maakte mensen beter. De headman van Mahosheni was erg ziek. Hij woont tegenover waar wij aan het bouwen zijn . De sangoma bracht kruiden en een medicijn, wat hij zelf had gemaakt uit medicinale planten. Gistermiddag was het zo erg, dat de omgeving het had opgegeven. Ze hadden hem buiten neergelegd, met een deken over hem heen. Jerome werd gebeld door Bhandi, onze aannemer. Toen hij kwam en de deken oplichtte, zag hij dat de headman nog leefde. Hij paste mond op mond beademing to en de headman kwam gelijk bij. Hij pakte de man op en zette hem in zijn auto. Jerome vroeg of er iemand mee wilde gaan, naar de kliniek. Niemand wilde in de auto zitten met de headman. Voor hun was hij al dood.
Op de kliniek werd de goeie man gelijk geholpen en een uurtje later was hij weer thuis en ging het een stuk beter, ook al moet hij opsterken. Dit soort situaties komt veel voor in de ze streken. Voor opsterken gaan ze vaak naar de Sangoma, een kruidendokter, waar ze dan blijven totdat ze beter zijn. De headman was daarvoor te zwak.

De afgelopen week ook weer verschillende gesprekken gehad met vrouwen over zwangerschap en hoe belangrijk het is medicijnen te nemen wanneer ze zwanger zijn. Eén van hen was heel jong, nog geen 18 jaar en voor de derde keer zwanger. Ik vroeg of ze getrouwd was. Een andere vrouw antwoordde en zei van niet. Het meisje sprak geen Engels. Haar drie kinderen waren van verschillende vaders. Het waren vrienden van haar vader. Haar vader wilde dat zij kinderen zou hebben en had dit besproken met zijn vrienden. Elk kind is 280 rand kinderbijslag. Drie kinderen houdt in dat er 10 mensen kunnen eten. “Wat eten jullie dan?”, vraag ik de andere vrouw. “Maispap, rijst en suikerbonen “, antwoordde ze. Soms groenten er bij uit de tuin, maar dat is af en toe. Het lijkt allemaal de gewoonste zaak van de wereld. Vanaf het moment dat het meisje vruchtbaar was had ze geen school meer gezien.

Later die dag rijdt ik met mijn bakkie naar Mahusheni, om de werklui op te pikken. Onderweg krijg ik weer eens een lekke band. Het wisselen gaat mij goed af. Ach ja, een mens kan alles leren. Uit een nabijje rondavel komt een vrouw naar mij toe en vraagt mij wat er loos is. Wanneer ze ziet wat er gaande is roept ze iets in haar Khosa taal en ik zie één van haar kleintjes wegrennen. Een paar minuten later komt haar man aanlopen, biedt zijn diensten aan en wilt er niets voor terug. Ze zwaaien mij uit wanneer ik even later wegrijd. De kinderen zwaaien mee.

Tja, even een handje helpen en een ieder doet dat op zijn eigen manier. De vrijwilligers, Jerome, de bouwvakkers, de vrouwen, de vrienden van de vader(hoe macaber dan ook) en ook de Sangoma, die zijn kruiden brengt en zijn elixer en alle geesten opdracht geeft zijn patiënt beter te maken.

Onze websites zijn www.willenendoen.org en www.cirqueclassique.nl
Hier kunt u zien waar wij voor staan en wat wij willen bereiken. Ook staat daarop duidelijk vermeld waar de donaties voor gebruikt worden. Wij zoeken donateurs, om de maandelijkse kosten van de projecten die wij steunen te kunnen dekken.
Ons bankrekeningnummer in Nederland is : Rabobank 137977387
Mijn mobiele nummer hier is 0027794242591