Onderweg..

Inmiddels al weer twee dagen verder na het laatste verslag. Nu even gelegenheid, dus deze gelijk maar aangepakt. Gisteren heb ik met Phumlani samen de fundering voor zijn huisje voor elkaar gekregen. Vanmorgen wederom cement gemaakt en de stenen klaargezet voor de bouw. Dit gaat vandaag beginnen, mooi om bij te zijn! Voor wie mij nog niet kent, als het om (ver)bouwen gaat kun je rekenen op hard werken en het betere sjouwen. Het technisch inzicht blijft wat achter zullen we maar zeggen.. Na wat "financiele misverstanden" wordt nu ook het rieten dak van de rondavel afgemaakt, dit moet vandaag wel lukken. Gang erin!
Gisteren was het een bijzondere dag, de zogenaamde payment day. De mensen krijgen dan op afgesproken plekken een soort kinderbijslag cash in handen. De overheid verzorgt dit en er wordt onder zware bewaking van plek naar plek gereden. Stel je daar honderden vrouwen, gekleed in felle kleuren, voor. Er wordt van alles verkocht en overal zie je bbq. Enorm fascinerend om te zien.
Uiteraard ontkom je niet aan de schaduwkant. Veel te veel, veel te jonge moeders. Veel mannen werken nouwelijks en drinken de hele dag. Dit begint al heel jong, soms al op 10 jarig leeftijd. Na een paar dagen op het project ervaar je direct de kracht van het ritme waar de kinderen in zitten. School, eten, spelen. Een uitstekende basis als start van hopelijk een ander leven.
Voor mij is het belangrijk een week mee te leven op deze plek. Dit wordt de fundering om volgende week met Kate en Phumlani samen na te denken over meer ontwikkelingen die kunnen bijdragen. Daarnaast wordt het dan tijd om achter de formalisering van overheidsregistratie aan te gaan. Voor Willen en Doen scheelt het dat dan bijvoorbeeld de betalingen aan onderwijzeres Nomapuzi door de overheid worden gedaan en er nieuwe doelen gekozen kunnen worden om dit geld te besteden. Kansen genoeg!
Ik weet niet precies wanneer het weer lukt, maar hopelijk tot snel!