Prettige Kerstdagen. . .

Kerstavond in Zuid Afrika, met gemengde gevoelens. Straks naar de nachtmis hier, middernacht. Ik wens jullie allemaal fije dagen, van delen met elkaar en genieten.

Een zalig kerstfeest. . . . .

De regen valt met bakken uit de lucht en volgens mij is de windkracht 8. Eén voordeel, je krijgt nu geen stof in je ogen. Even later is het weer droog en ik parkeer m,n mazda voor de Kentucky Fried Chicken om in de super nog even de laatste inkopen te doen.
"Meneer, meneer, heeft u wat te eten voor mij alstublieft"? Een jongen man, ik schat hem rond de 20, kijkt mij smekend met rooddoorlopen ogen aan. Doorlopen ogen zijn meestal tekenen van alcohol of drugs gebruik. Toch vraagt hij om eten. "Kom mee, ik trakteer je op KFC en wenk hem mij te volgen". Binnen bestel ik friet, kip en een cola. De dame die mij helpt kijkt niet echt vrolijk en de andere klanten nemen gereserveerd afstand. Ik kijk naar de jongen, die zich verlegen op een afstand houdt. Hij ziet er smerig uit. Eén kookwas zou niet voldoende zijn denk ik. Even later zoeken we buiten een rustig plekje op in de luwte en droog. Met beide handen graait hij naar de friet en kip. Even later verteld hij mij dat hij al twee jaar hier is en hier naar toe is gekomen voor werk. Hij komt uit de Oostelijke Kaapprovincie. Ik vraag hem of hij drugs gebruikt of drinkt. "Ik vind black label whisky lekker, maar twee, meer niet", antwoordt hij en "Slapen doe ik op straat, aan de zeekant en ik ben 23 jaar oud". Even later verteld hij dat hij graag de kerstdagen thuis was geweest, maar het is moeilijk werk te vinden. Even een stilte, waarin mijn gedachten mij zeggen dat gegeven geld naar de vles black label gaat.
Ik raad hem aan 3 maanden niet te drinken en het geld opzij te leggen voor een buskaartje.
Alcaholisme, een groot probleem. Wanneer ik even later weer achter stuur zit gaan mijn gedachten naar de jongen. Zou hij ooit terugkeren bij zijn familie?

Ik heb dus kerstinkopen gedaan en nu op naar Rondebosch om Charina op te pikken. We gaan naar Muizenberg, om te lunchen met de straatjongens. Af en toe regent het pijpestelen en een moment later breekt de zon weer heel even door. De elementen laten zich ook horen, donder en bliksem. Vier seizoenen weer zal de vrouw van Jakes, de jongerenwerker later zeggen. Charina staat niet echt te popelen om met dit weer naar Muizenberg te gaan, maar ik heb haar snel overgehaald. Weer of geen weer, ik wil gewoon die kant op en de boys zien. Wanneer we er aan komen miezert het nog een beetje. Binnen maak ik kennis met de vrouw van Jakes, die bezig is met de salades en tosties Kaas en Uien. Buiten is Jakes bezig met de braai, kip, worst en karbonades. Er lopen al enkele jongens rond en tussen de buien door trappen we een balletje. Onderweg zijn we één van de boys tegen gekomen met een winkelwagen vol met spullen en dekens. Het is de afspraak dat ze kerst bij hun familie door zullen brengen. Contacten heeft Jakes met de families gelegd, dus ze zijn op de hoogte. Ze zijn verplicht hun slaapspullen bij de opvang achter te laten.

Wanneer de jongens er allemaal zijn wordt aangevangen met het voorgerecht. Marsmellows worden de boys in de handen gedrukt. Eén van de Ciskes drukt mij er ook één in mijn hand en ik word in de kring opgenomen. Een andere Ciske heeft een extra stokje voor een jonge wolfshond, die ook bij de groep hoort. Ze hebben er zelfs blikjes hondevoer voor, wat ze krijgen van een vrouw uit de buurt, bij wie de wolfshond was komen aanlopen. De jongens hebben zich over de wolfshond ontfermd, omdat de vrouw er geen ruimte voor had. Het grappige is hoe de wolfshond deel van de groep uitmaakt. Later zie ik hoe de groep functioneerd als een familie. Eten wordt gedeeld, want twee jongens die niet elke dag zijn geweest krijgen geen voedselpakket mee. Dat is een regel. Een gedeelte van het eten wat ze later voorgeschoteld krijgen wordt ingepakt en meegenomen voor anderen. Groepsbinding, familieband, ze zijn als broers van elkaar, vertelt één van de Ciskes mij.
Dan is het eterstijd. Eerst handen wassen, een gezamenlijk ritueel. Samen het gebed en dan aanvallen. Wij eten in de keuken, omdat er in de ruimte geen plaats meer is. Jakes verteld dat ze straks een voedselpakket mee naar huis krijgen voor de feestdagen, groot genoeg voor de familie. Verder heeft de gemeenschap gezorgd voor een kerstcadeau. Nieuwe kleren, ook deels tweede hands, voor de boys. Wanneer het nagerecht is genuttigd worden de plastic zakken met kleding uitgereikt. De blijdschap op de gezichten, wanneer ze de gimpen en de shirts en broeken zien. De trainingsjacken, nieuwe sokken en ondergoed en dan de pret op hun gezicht en de uitgelatenheid.
De jongens hopen alleen alles veilig thuis te krijgen. Obstakels onderweg kunnen problemen veroorzaken. Jakes vraagt mij of ik de jongens naar huis wil brengen, want anders zouden zij onderweg wel eens kunnen worden berooft, door andere jongeren, van hun pas verworven rijkdommen. Even later rijden we richting de Township Capricorn, zo een tien minuten rijden. Ik zet ze voor de deur af, wat van de buitenkant lijkt op een stal, of een schuur, met een hangslot er op. Heel snel rennen de Ciskes met hun waren naar binnen. Ik vraag mij af hoe ze binnen zouden worden ontvangen en hoeveel zij moeten afstaan. Delen is belangrijk hier en alles wordt gedeeld, of verkocht, of. . . . . .

In gedachte wens ik ze een fijne kerst en werp mijn blik op naar de hemel en doe mijn wens. In stilte rijden wij naar het strand, wat vijf minuten weg is. De schoonheid van de natuur, harde wind, wolken die voorbij vliegen. Uitwaaien, even banjeren, tegen de wind in. De gedachte blijft, de hoop ook en geloven in het goede.

Zalig kerstfeest allemaal.

Ik ben bereikbaar via de website, www.willenendoen.org
Hier kunt u ook zien waar wij voor staan en wat wij willen bereiken. Ook staat daarop duidelijk vermeld waar de donaties voor gebruikt worden.
Wij zoeken donateurs, om de maandelijke kosten van de projecten die wij steunen te kunnen dekken, zoals de Transkei en Bloemfontein.
Ons bankrekeningnummer in Nederland is : Rabobank 137977387

Ik ben eventueel mobiel bereikbaar op 0027721043800

Tijdelijk postadres;

Wil Groot
P/a Edmund Thwaites
St. Denis Mansions No 9
Ave. St Denis
Frenaye, Cape Town
8005