Pasen, een familie feest

Pasen, coast to coast en westside story. . .

Op het pad waarop ik mij beweeg gebeurd zoveel, dat het moeilijk lijkt om alles bij te houden. Het éne moment zit ik tussen de Ciskes en ben ik bezig met rekenlessen, doe een westrijdje opdrukken met ze en zie ze actief bezig met de voorbereiding van de paasmaaltijd. Later in de middag zit ik in het Artscape theater te kijken naar de generale repetitie van de Jikeleza dansgroep en spendeer tijd met deze kids, omdat ik ze al een tijdje niet heb gezien. Wanneer ik daarna met Edmund en Natalie, hun begeleiders een bakkie koffie zit te drinken krijgen we kaartjes voor de premiere van de musical Chicago in onze handen gedrukt, wat enkele uren later in hetzelfde theater is. Bij de kaartjes zit ook een uitnodiging voor het feest erna. Nogmaals veel dank Edmund. De musical is prachtig, een succes en zo ook het feest erna, waar veel bekende Zuid Afrikanen aanwezig zijn van blank tot zwart, een regenboog van beroemdheden. Ik kom in contact, wordt voorgesteld aan allerlij mensen, die versteld staan van mijn Willen en Doen hier in Zuid Afrika, iets wat ik als gewoon zie. Menig adreskaartje deel ik uit en vele kaartjes en uitnodigingen krijg ik terug. Tja, de show must go on.

Op goede vrijdag begeef ik mij richting de stad, waar ik een dienst wil bijwonen in de Sint George kathedraal, waar Desmond Tutu tijdens de apartheid onlusten de demonstrerende vluchtelingen onderdak bood, als een schuilplaats. Ik was uitgenodigd door Iris, een zwarte dame die al sedert jaren werkzaam is in het sociale veld en die mij al op vele plekken heeft geintroduceerd.
Op mijn weg erheen zie ik de tafelberg opdoemen. Een helderblauwe hemel met één wolk, die als een tafelkleed over de tafelberg gedrapeerd ligt. De Sint George Kathedraal valt onder de Church of England, oftewel Anglicaanse kerk. Hendrik de achtste is degene geweest die zich afgescheiden heeft van Rome, omdat Rome de scheiding van zijn eerste huwelijk niet erkende, met alle gevolgen van dien. De rit naar de kerk gaat snel, want er is geen kop te bekennen in de stad. Alle winkels zijn gesloten, want goede vrijdag is een nationale feestdag. Wanneer ik bij de kerk arriveer tref ik voor de kerk een grote groep daklozen aan, die mij allen een goede morgen wensen en zeer vriendelijk zijn. De kerk zelf zit helemaal vol. Ik vind nog een plaatsje achterin. De dienst wordt geleid door de Reverend Dean Rowan Q. Smith, met wie ik een week eerder had kennis gemaakt. De diversiteit van de kerkgangers is het eerste wat mij opvalt, met veel kinderen en ook babies. De sfeer is prachtig, de zang geweldig, begeleid door violen en andere instrumenten, als een orkest uit een concertgebouw. De voorgangers en het koor aanwezig zijn even gemeleerd. Het valt mij op dat het meeste van de dienst hetzelfde is als in de katholieke kerk. Alleen de liederen zijn allemaal anders. Verder bestaat de maaltijd uit brood en wijn, lekkere wijn overigens.
Na de dienst komt Iris op mij af en heet mij welkom. Ze nodigt mij uit te komen lunchen in het huis van de Dean. "Je moet dit meemaken, want wij zijn als één familie en je zal de gepickelde vis met lekker vers gebakken broodjes met rozijnen en jam heerlijk vinden. Dat is traditioneel hier in de Westelijke Kaap, je moet gewoon mee.". Ik heb weinig in te brengen en ben dus snel overgehaald. Overigens heb ik ook honger ondertussen.
We lunchen met zijn achten, zonder de Dean, want die bereid de volgende dienst voor. Enkelen van de groep kende ik al van projecten waar ik langs was geweest. Zo zie je dat het wereldje klein is, zelfs hier in Kaapstad. De onderwerpen van gesprek variëren van situaties in de townships tot de afterparties in Kaapstad en hoe belangrijk het is om goed voor de dag te komen op de feestdagen. "Er is weinig veranderd de laatste 20 jaar", zegt Iris. "Nog steeds wordt voor de Paas het hele huis grondig schoongemaakt en krijgen sommige kamers een nieuwe lik verf". "Nog steeds komen vooral de families bij elkaar deze dagen en wordt er vooral samen gegeten, al gebeurd dat niet overal".Eén van de gasten vertelt dat het vandaag ook nationale mensenrechten dag is en dat er een concert wordt gegeven in de Gardens, een park midden in het centrum. Dat wordt dus de volgende bestemming.
Bij het verlaten van de pastorie werp ik een blik op de tafelberg en zie dat deze niet meer gedekt is. Lunch is voorbij, de tafel afgeruimd.

Het mensen rechten, goede vrijdag concert is net zo gemeleerd. Alle geloven zijn vertegenwoordigd. Een Joodse rabbie doet zijn verhaal, over acceptatie en respect in de samenleving. Respect voor iedereen. Daarna Joodse liederen. Het wordt opgevolgd door een islamitisch koor, wederom religieuze liederen. Daarna een opera zangeres, opgevolgt door het Soweto gospel koor, allemaal prachtige liederen, met zuivere stemmen. Het publiek is gemixt, er loopt van alles rond, ook veel politie. In de schaduw zitten families met picnickmanden. Overal gezelligheid en na elk gezang applaus. Ik zie zwerfkinderen en alcoholisten, ondertussen leer je je pappenheimers kennen. Er wordt gevraagd of er rekenig wordt gehouden met trots, waarbij het leven in de townships onder de loep wordt genomen. De rechten van de mensen aldaar worden veelal geschonden. "Samen kunnen wij er wat aan doen, door te zorgen voor elkaar, te helpen en te delen", zegt de rabbie.
"Pas op je spullen", zegt mijn begeleider. Ik volg zijn blik en zie de drugsverslaafde, op zoek naar zijn volgende shot.
Nationale mensenrechten dag, goede vrijdag.

Tweede paasdag ben ik uitgenodigd door Stef, één van de oprichters van Orange Babies, een goede vriend van mij, om mee te gaan naar Mitchels Plain, alwaar we twee scholen gaan bezoeken, die worden gesponserd door Run4schools, De stichting Run4schools is opgezet door Leslie, die twee jaar heeft gewerkt op één van de scholen die we gaan bezoeken. Op paaszaterdag was de coast to coast of ocean to ocean marathon, waar 9000 mensen aan deelnamen. Een groep nederlanders namen daar deel aan en
sponserden op deze manier Run4schools. De opbrenst komt dan ten goede aan de scholen in Mitchels Plain, een township, gelegen op zo een 15 km afstand van Kaapstad.
Stef maakte foto's van de Marathon. Hij had zichzelf gestationeerd tegen een lantaanpaal, zo een 300 meter voor de start, die midden op de vierbaansweg staat. "Na het startsein zag ik die horde mensen op mij af komen, die zich vlak voor mij opensplitse en zo passeerden 9000 mensen mij, allemaal met die drive van hardlopen. Die energie die op mij afkwam en die uitstraling en gedrevenheid was geweldig, niet in woorden uit te leggen", vertelde hij mij met een stralende glimlach op zijn gezicht.
Nu was dus de tijd aangebroken om de scholen te gaan bezoeken, zodat de Nederlandse renners konden zien waar zij voor hadden gelopen.
In de bus vertelde Leslie iets over zijn werk, dat het soms nogal heftig was. Mitschel Plain is een Township waar kleurlingen wonen. Er zijn 15 gangs actief die regelmatig bij de scholen inbreken. Zo heeft zijn stichting computers gesponserd, die een dag na installatie al waren gestolen. Men was binnen gekomen door het dak, gewoon een gat in het dak gemaakt. Het blijkt dat de grootse drugsbaron een paar honderd meter van de school af woont. Ook had hij meegemaakt dat de school overdag werd overvallen en de kogels vlogen over een heen, daar iedereen op de grond lag. Men was toen naar hem op zoek, want ze wilden weten wat die lange blanke daar al die tijd deed. Toen de desbetreffende gang wist wat hij daar deed, sportleraar zijn, was hij geacepteerd. Soms waren gangs met elkaar in gevecht en dit werd dan tijdens schooluren uitgevochten op het grote sportveld buiten de school, vertelde een begeleidster mij later.
Tweede paasdag is een nationale vrije dag hier, maar vanwege de marathon, Run4schools en Lesley's aanwezigheid, werden er op beide scholen sportdagen gehouden en waren er vele kinderen en jongeren aanwezig, wat de foto's laten zien.
Bij de eerste school waren veel blijde gezichten en het zag er netjes uit, de tralies vielen niet op. De tweede school was veel grimmiger, het leek wel een gevangenis. Alles leek zich wel af te spelen achter de tralies, want alle ramen en deuren waren gebarricadeerd. Dit was de school waar Leslie had gewerkt. Bij de ingang van het schoolplein vertelde hij ons over de gangs en de relatie met de drugs, vooral "Tic" oftewel cristal meth. "Deze rotzooi verkopen ze nu ook in aardbeien smaak, en geven ze aan kinderen. Dat smaakt dan lekker zoet en hierdoor vergroten ze hun markt. Op deze manier recruteren ze nieuwe soldaten voor hun gang. We gaan nu naar binnen, want er lopen op straat verslaafde jongeren rond". Ik draaide me om en zag even verderop een jongen die zijn hoofd niet meer stil kon houden. "dat is een bekent verschijnsel van Tic gebruik. ", vertelt een begeleidster mij. "Kijk dat sportveld daar, doelen zijn weg en van het grote hekwerk ontbreekt meer dan de helft. Alles is geld waard. De laatste drie maanden van 2007 werd er elke week ingebroken. Gelukkig is het nu wat rustiger, wat ook komt omdat er niets meer te halen valt". Ik vraag haar over hiv aids. Ze vertelt dat dit wordt weg gemoffeld door de bendes, maar heel erg aanwezig is. Ze zou mij graag in actie zien op deze lagere scholen. Natuurlijk zeg ik toe.
Na zonsondergang blijft iedereen binnen. De straten zijn dan van de gangs. Politie kan niets doen, want de gangs kennen hun familie.

Na deze bezoeken lunchen we in het Vineyard hotel, waar Stef en zijn collegae sponsoren verbleven. We praten na, relativeerden over wat de mogelijkheden zouden kunnen zijn, want hulp is nodig.
Een West Side Story van deze tijd. Bendes die actie voeren in de arme wijken, vechten om hun bestaan, uitzichtloos, waar het grootste gedeelte werkeloos is.
Wij laten het bezinken, maar zijn er allemaal van verzekerd om ons steentje bij te dragen, want de ouderen en kinderen die aanwezig waren op de scholen zijn enorm dankbaar voor onze bijdrage en het gevoel er niet alleen voor te staan.


Ik ben bereikbaar via de website, www.willenendoen.org
Hier kunt u ook zien waar wij voor staan en wat wij willen bereiken. Ook staat daarop duidelijk vermeld waar de donaties voor gebruikt worden.
Wij zoeken donateurs, om de maandelijke kosten van de projecten die wij steunen te kunnen dekken, zoals de Transkei en Bloemfontein.
Ons bankrekeningnummer in Nederland is : Rabobank 137977387

Ik ben eventueel mobiel bereikbaar op 0027721043800