Komen en gaan. . . . .
Door: Wil Groot
Blijf op de hoogte en volg Wil
02 November 2007 | Zuid-Afrika, Bloemfontein
Rustig wakker geworden en bij het ontbijt Dhimi en Lidia op weg geholpen voor school. Anthony kende zijn eigen pad.
We keken even het nieuws en Debrah kwam binnen, netjes gekleed en ging in gesprek met Deon. Ik distaciëerde mij hiervan en nuttigde mijn ontbijt in het kantoor met een Zuid Afrikaanse krant erbij, om de taal te leren.
Buiten zag ik Debrah voorbij gaan, met tassen. Even later ging ik polshoogte nemen en Dorcas vertelde dat ze stond te wachten om te worden opgehaald. Door wie, was onbekend. Debrah heeft al enkele epilepsie aanvallen en beroertes achter de rug, is alcoholiste en meestal de draad kwijt. Haar kleine zat in een babadoek op haar rug. Ze wil naar haar andere vier kinderen toe, die haar zijn afgenomen, omdat ze het alleen niet kon klaren.
Daar stond ze, te wachten. Wij keken toe, zittend op de stoelen onder de boom. Dorcas stapte op haar af, sprak met haar, waarop haar lippen begonnen te trekken en ze ging huilen. Gezamenlijk, Thembi kwam ook helpen, brachten ze haar tassen terug. Stompie was bij de deur al opgevangen en omgepraat om te blijven.
De andere kinderen kwamen om de beurt op schoot zitten en George daagde uit en bracht vrolijkheid. Ze speelden met de honden, er lopen er zes hier rond, ook allemaal gebracht omdat ze nergens terecht konden. Kinderen en honden gaan goed samen. Zo leren de kinderen met dieren omgaan.
Even later was kwam Esta, de moeder van Bulelwa en Bulelani. Ze kan niet voor haar kinderen zorgen, maar bezoekt ze regelmatig. Thembi is haar zus en werkt hier. In de groententuin was Lionel kruiden en bietenbladeren aan het plukken. Ik hielp haar even en we babbelden over waar het goed voor was. Het is weerstand verhogend en daar gaat het om.
Het was net 10 uur en ik werd bij Deon, de Patron, geroepen. "Er komt zo meteen een nieuwe patiënt, kan je wanneer ze komt haar helpen, want ze is voor de helft verlamd"? Natuurlijk doe ik dat.
Even later leer ik Marge kennen, de Patrone van een opvangcentrum voor terminale patiënten. Zij brengt de nieuwe patiënte, met haar baby, die ik schat op 1,5 jaar oud. De moeder loopt met een stok en heeft duidelijk ondersteuning nodig. We brengen haar naar de woonkamer en laten haar daar zitten. Er is ook een verpleegster bij en een ouder stel. Marge zegt dat ze de namen van de moeder en de baby niet weet. Ze kan niet praten. Er komt geluid uit, maar dan houdt het op. De baby blijkt 3 jaar oud te zijn. Ik sta versteld.
Het oudere echtpaar blijken de Oom en tante te zijn van Kellebogile, oftewel Chi Chi, een meisje van 6 die hier al enige weken is. Oom heeft duidelijk gedronken. Maar volgens Marge doet de hele familie dat. Marge doet er ééns per week huisbezoek. Ze komen de kleine meid halen, willen voor haar zorgen. De enige reden waarom ze de kleine meid willen is vanwege de kinderbijslag. Dat kan minimaal 150 of maximaal 850 rand per maand zijn. Deon en Marge zijn er van overtuigd dat het fout zal gaan met de kleine meid. Ze proberen alles om de kleine hier te houden, maar ze luisteren niet. Het geld is belangrijk. Waarvoor ? Vul maar in. Chi Chi zal gaan dwalen over straat, honger krijgen en er zal niet naar omgekeken worden. Deon geeft het kind 3 maanden.
Dit doet zeer.
Afgelopen nacht is één van de mannelijke patiënten vertrokken, heeft zijn biezen gepakt. Waarheen is onbekent. Reden waarschijnlijk omdat hij hier niet wilde overlijden. Een andere is enkele dagen terug naar zijn zus gegaan en komt ook niet meer terug. Ze zullen het niet lang meer maken.
Wanneer ik enkel uren later in de woonkamer kom vertelt Thembi mij dat ze de namen te weten zijn gekomen doormiddel van gebarentaal. Dit is goed nieuws.
Rond half 8 zitten we buiten en zien het donker worden. De geluiden van de nacht laten zich horen. De gedachten gaan terug naar de ervaringen van de dag, het komen en gaan.
Het is een zwoele zomeravond.
Ik ben bereikbaar via de website, www.willenendoen.org
Hier kunt u ook zien waar wij voor staan en wat wij willen bereiken.
Maandelijks donateur worden kan via de website, direct naar Zuid Afrika of naar onze bankrekening.
Ons bankrekeningnummer in Nederland is : Rabobank 137977387
Ik ben eventueel mobiel bereikbaar op 0027721043800
Hieronder volgen de adressen waar ik bereikbaar ben in Bloemfontein.
To mail/post us packages:
Our Place-Ons Plek
P.O. Box 35367
Faunasig, 9325
Bloemfontein South Africa
(from Holland ad phone number on adress)
Physical Street address (NO mail delivery here! Only DHL/FED Ex type packages):
Deon Mulder Ons Plek
Ds Kok St no 9
Ferreirra, 9300
South Africa
land (27)051 4438014
cell (27)082 8536339
Website: www.amicidideon.org
Bank account SA
J.D.Mulder at 'Our place'
BANK acct. number 2102646785
branch code 110234.
the swiftcode is NEDSZAJJ
No need for IBAN code in SA
-
02 November 2007 - 18:38
Marty En Hans:
Hoi Wil. Fijn dat je de mensen daar helpt, we zullen jullie snel steunen.
Groetjes uit Belgie ne tot snel -
02 November 2007 - 21:33
Jan Johanna:
hallo wil
geweldig die verhalen we blijven goed op de hoogte en bar intresant morgen wordt je oudste broer 70 wy gaan erheen met de jacob en zullen aan je denken als we er van smullen maar daar zal je ook alle dagen wel aan de gebak zitten denk ? al lijkt het me daar geen luilekkerland alles gaat z''n gangetje hier groetjes jan johanna -
03 November 2007 - 11:58
Abby:
Hoi Wil,
ik heb vandaag al je verhalen in een keer gelezen. Wat indruk heeft gemaakt is natuurlijk het verhaal van Lidia. Pas goed op jezelf, heel veel sterkte.
Groetjes. -
03 November 2007 - 18:42
Brigit:
Hoi Oom,
Prachtig dat we via jou, inzicht krijgen in het leven daar. Kan je ook iets vertellen over hoe het zit met de watervoorziening?
Gefeliciteerd met je broer!
Hou je goed.
-
04 November 2007 - 10:48
Christel En Michel:
Hoi!
Eindelijk je site gezien (mooi hoor, erg profi!) en je verhalen gelezen. Internet lag er een tijdje uit bij ons en dan denken wij hier al dat het niet best werkt. Maar die verhalen van jou... Hoe krijg je het daar voor elkaar dat alles werkt. Voor al die mensen. Hartverscheurend. Dat moet je maar vol zien te houden, al die ellende en het verdriet als het weer verkeerd afloopt. Petje af voor je, Wil!
Hier verder alles goed. Het is prachtig herfstweer, heel stil, het ruikt zo lekker en de bomen zijn prachtig geel, rood, bruin en groen. Lampionnen voor Sint-Maarten, ideetjes voor Sinterklaas, daar zijn wij mee bezig in Holland.
Spreek je de taal al wat? Grappig dat Afrikaans! We hopen dat je het leven voor de mensen daar een beetje mooier kunt maken en dat het goed gaat met jou, want dit is toch allemaal niet niks. Veel geluk! En groetjes van Michel en Christel
-
04 November 2007 - 11:36
Peter Schoonheim:
Hoi Wil,
leuk om zo af en toe eens je wederwaardigheden in Zuid-Afrika te vernemen, moet zeer indrukwekkend zijn. Wat doet het met jou zelf?
Hier in A'dam loopt alles lekker. met Bearforce1 hebben we de kerssingle en de videoclip opgenomen, hilarisch. Hopelijk wordt dit onze doorbraak, ingeschat wordt dat vooral veel angelsaksische landen interesse zullen hebben. De videoclip is heel camp en gay en over the top dus valt in ieder geval erg op.
Mis je Amsterdam al een beetje? Nou ja, zo'n wereldreiziger als jij is natuurlijk wel het nodige gewend. Ben zelf ook ooit in Zuid-Afrika geweest en vond het schitterend.
Wil, het ga je goed en hou ons op de hoogte!
Hugs,
xxxPeter -
04 November 2007 - 12:45
Mo-tje:
Ha Wil,
Mooie verhalen man, en ook om over na-te-denken. We houden je reiservaringen goed bij op deze manier. Steeds meer mensen krijgen je site onder ogen en komen bij me informeren....ik heb gezegd dat àlle kleine beetjes helpen!
Blijf leren en blijf geven....het komt zo goed terecht.
Alle liefs, Mo-tje en mannen
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley