Kaapstad een jaar later. . . .

Kaapstad een jaar later. . . .

De 20ste juni was het wereld vluchtelingen dag. Vorig jaar mei brak hier de Xenofobia uit. ( zie artikel Xenofobia en Het Schaap met de vijf poten. . . )
Nu een jaar later dacht ik dat het was geluwd. Het tegendeel blijkt helaas waar te zijn.
Bij een poëzie lezing in de St. George Kathedraal, ontmoet ik een Congolese man, een Ruandese vrouw en een vrouw uit Somalië. Zij lazen voor uit eigen werk. Mooi, gevoelig en triest. Poëzie over thuis, wat niet meer is, over thuis, hoe het was, maar niet meer is, over thuis, wat in jezelf is, waar je ook bent, over vluchtelingen en hun zwervend bestaan, over zij die rond dolen, zonder een thuis.
Vanwege de situatie in onder andere Zimbabwe, Sudan, Somalië en de Congo, komen nog steeds veel mensen deze kant op. Het is triest te horen dat Home Affairs zijn bureau heeft verplaatst vanuit het centrum in Kaapstad naar Nyanga, waar ten tijde van de Xenofobia heftige rellen waren. Het kantoor blijkt in een klein gebouwtje te zijn, wat omringd is met stalen hekken. Een lange rij wacht er elke dag voor de hekken, voor de deur. Het is een langdurig proces. Velen komen de avond ervoor en brengen er de nacht door. Er is bewaking aanwezig, maar deze grijpt niet in, wanneer zij worden aangevallen en berooft. Sommige vluchtelingen hebben hun privé bewaker meegenomen. Dat zijn zij die zich dat kunnen veroorloven. "Er worden dagelijks mensen berooft en er wordt regelmatig iemand overhoop gestoken", vertelt één van de aanwezigen, die nog steeds illegaal is. "Laatst was de minister er omdat er iemand was overvallen en gedood. Zij was geschokt. Toch is er nog niets aan gedaan, ze zijn nog niet verhuist. Het is onbegrijpelijk dat dit hier gebeurd, omdat de regeringsleiders zelf zijn gevlucht naar de buurlanden ten tijde van de Apartheid", wordt er gezegd. Het blijkt dat personeel er niet meer wilt werken, vanwege de discriminatie en het geweld.

Afgelopen maandag kwam ik in Kaapstad aan. Ik zat in het vliegtuig naast een militair, die mij vertelde dat 70% van de landmacht hiv geïnfecteerd is. Bij de marine is het minder, 30%, zei hij. Bij de Landmacht hebben ze meer contact met de prostituees. Wanneer ze positief zijn blijven ze in dienst van de landmacht. Ze kunnen alleen niet meer naar het buitenland toe om daar te dienen.

De week is wederom weer razendsnel voorbij gegaan. Op het Selesian instituut, de Learn to Live school, waar de Ciskes (ex straatjongens) naar toe gaan heb ik gesproken met de rector over het computerproject. Tony, een Australiër heeft als vrijwilliger de hele ruimte verbouwd. De computers zullen binnenkort worden aangesloten. We hebben afgesproken om jongeren die de workshops doen in te zetten voor het project. Deze gaan actief in de weer met jongeren van Roc Spaklerweg in Amsterdam. Zij krijgen een computercurses van vrijwilligers in Kaapstad. Zij leren een CV schrijven en on line solliciteren. De jongeren gaan leren verslag doen van hun ontwikkeling en de situatie in Kaapstad.

Dinsdag was het national jeugddag. Ik kwam enkele van de Ciskes tegen op straat en ben met hun naar een voetbal toernooi gegaan. Sypho speelde bij All Stars, die kampioen werden. Zij gaan in september naar Londen om daar mee te doen aan een tournement. Tja, de beste voetballers komen van de straat. Daarna met hun naar Homestead waar ik afsprak om met de jongens te gaan klimmen. Nationale jeugddag is opgezet vanwege de rellen in Soweto, jaren geleden, waarbij veel kinderen zijn omgekomen.

Donderdag ben ik op pad geweest met 13 jongens van Homestead naar het strand van Noordhoek. Ik moest eerst een rijexamen afleggen omdat hier een extra rijbewijs verplicht is wanneer je groepen vervoerd. Dat terwijl je soms bakkies rond ziet tuffen waar de bak vol zit met mensen. Ook moest ik een papier ondertekenen betreffende snelheidsovertredingen etc. Natuurlijk ondertekende ik deze met een glimlach :)
Onderweg naar Noordhoek raakte ik verdwaald en belande bij een wijnboerderij, wat net werd bezocht door plusminus 35 bavianen. Spektakel voor de jongens, die dit extraatje niet wilden missen:)
Op het strand was het gelijk voetballen. Ik natuurlijk ook meedoen. Bezeerde een teen die bleek te zijn gebroken, hoorde ik 's avonds van mijn gastheer de dokter, waar ik logeerde. Toch wel handig zo een gastheer. Eén van de jongens had zijn gezicht vol met puisten. Toen ik dat verhaal aan gastheer dokter vertelde, zei deze dat ik maar even langs moest komen. Wachtende in de wachtkamer pakte ik een tijdschrift en bladerde het samen met de jongen door. Ik liet hem wat voorlezen en kwam er op deze manier achter hoe slecht hij kon lezen. Duidelijk een onderwerp om over te praten met de leidinggevende van Homestead. Het bleek dat de jongen zijn gezicht moest wassen met desinfectiezeep en moest stoppen met vaseline op zijn gezicht te smeren. Acnee is veel voorkomend bij de jeugd. Eén van de grootste veroorzakers is voedsel. Advies was dan ook om minder vet te eten, geen Mac's en Kentuckies meer dus :)

Zaterdag ben ik op pad geweest met 12 kinderen van twee kinder opvangplekken. We namen ze mee naar Butterfly world. Deze weeskinderen zijn allen Hiv geïnfecteerd. Zes kinderen wonen bij één moeder. Er zijn zes van deze huizen in Khayalitsha. Het is een geweldig project en de kids zien er heel goed uit. Marylin en Mark namen mij mee op pad. Mark is de surrogaat vader van de 36 kids. Hij doet dit vrijwillig naast zijn werk. Mark werkt bij een NGO, waar hij sociaal werker is in kleine vissersdorpen aan de kust in de buurt van Kaapstad. Visserij wordt ook hier aan banden gelegd.
Twee kinderen zijn opgeeist door familie uit de Transkei. De reden is kinderbijslag. De kinderen gebruiken allemaal medicijnen. Eén van de kinderen die waarschijnlijk naar de Transkei moet heeft exeeum over zijn hele lichaam. Met medicijnen en goed verzorging en eten is hier veel aan te doen. Tja, de vraag is of hij het in de Transkei zal redden.
Om met de kinderen in de Vlinder wereld rond te darren was geweldig. Ze vermaakten zich heel goed en waren o zo blij. Alle kinderen zijn Khosa, dus afkomstig uit de Transkei. Mark spreekt Khosa, dus vertaalt veel. Velen van de kinderen hebben problemen op school. Mark geeft ze vaak bijles. "Ook al snap ik soms niets van de wiskunde van tegenwoordig, was heel anders in mijn tijd", zegt hij.

Tja, dit was twee weken netwerken en zien hoe alles vordert, waarin wij hebben geïnvesteerd. Alles reilt en zeilt en het geld komt goed op zijn plek, al is er nooit genoeg. Bloemfontein heeft een flinke knauw gehad, waarvoor wij dieper in de buidel moeten tasten. Wij zijn dan ook van plan om snel de straat op te gaan om actie te voeren. Dus wanneer er mensen zijn die tijd over hebben, laat dat ons dan weten :) Terugkijkend naar hoe het was toen ik in oktober 2007 hier aankwam is mooi, omdat wij sindsdien veel hebben gerealiseerd. Toen was het alleen Ons Plek in Bloemfontein. Nu, bijna twee jaar later, zijn er twee kindertehuizen, eén opvangplek voor volwassenen en er zal binnen een half jaar een derde kindertehuis zijn. Dan ook de kindercreches, met soepkeuken en moestuinen :) Het is om trots op te zijn :)
We gaan door :) Jullie ook ? :)

De groeten en tot horens :)

Wij zijn bereikbaar via de website, www.willenendoen.org
Hier kunt u ook zien waar wij voor staan en wat wij willen bereiken. Ook staat daarop duidelijk vermeld waar de donaties voor gebruikt worden.
Wij zoeken donateurs, om de maandelijke kosten van de projecten die wij steunen te kunnen dekken, zoals de Transkei en Bloemfontein.
Ons bankrekeningnummer in Nederland is : Rabobank 137977387
Momenteel ben ik telefonisch bereikbaar op 0027721043800
Morgen weer in Amsterdam op 06-17878385